Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

vrijdag 2 augustus 2013

Teveel geel.

Gisteren was er totaal geen bereik, noch wifi, noch 3G, noch GSM... Vandaar dit relaas in uitgesteld relais.

De hondsdagen zijn terug van weggeweest. Voor vandaag werd opnieuw 37 graden voorspeld en het ziet ernaar uit dat die ook dit keer gehaald worden. We waren gewaarschuwd en zijn daarom bij het eerste ochtendgloren heel stil uit bed geslopen om onze jonge kamergenotes niet te wekken. We versassen onze inboedel met de grootste omzichtigheid van de slaapruimte naar het keukentje, nemen ontbijt (mét koffie, een niet alledaagse luxe in deze sobere tijden) en zijn om zeven uur de deur uit, nieuw horizonten tegemoet. Eerste werk, zoals aangekondigd, is de Loire oversteken. Die is op deze plaats al zo enorm breed, dat dit ons zeker zeven minuten kost. Het eiland in het midden neemt daarvan drie minuten in beslag, maar toch hé!
Zei ik daar iets over nieuwe horizonten? Wel, die waren er hoor! Het landschap is veranderd van sterk heuvelachtig in bijna plat. Wijdse gezichten met vooral koren en zonnebloemen. De lange rechte wegen maken de wandeling van vandaag eerder eentonig dan boeiend, maar een paar 'speciallekes' maken die toch weer het doen waard. Alleen de broeierige warmte vanaf elf uur weerhoudt mij ervan te zeggen dat het een leuke wandeling was. Zelfs het frisse café-annex-krantenwinkeltje-annex-kruidenierswinkel-annex-nieuwkuis-annex-bakkerij-annex-cadeauwinkeltje in Couy kan mij niet overhalen, alhoewel het er zeer aangenaam toeven is in de gekoelde gelagzaal en de bazin een heel aangename dame is.
Het namiddagdeel is slechts een kleine tien kilometer lang -de eerste 18 zaten er al op door de vroege start- maar dubbel lastig door de hitte en de slechte staat van een deel van het parcours. Het zweet komt door alle poriën naar buiten gegutst. Als je zoveel zweet, dan is je andere water-uitscheiding wat geconcentreerder, maar dat kan de donkergele kleur niet volledig verklaren. De dokter heeft voorspeld dat ik binnen afzienbare tijd tekenen van geelzucht zou vertonen. Mijn oogwit lijkt trouwens ook wat geler te kleuren. Het ziet er dus naar uit dat we eraan moeten denken om dit avontuur op zijn minst te onderbreken voor een bezoekje aan het ziekenhuis in Kortrijk en wellicht ook een ingreep om het galkanaal te deblokkeren. Ik probeer nu zoveel mogelijk te drinken in de hoop dat het wat betert. Ziek voel ik me in geen geval. Morgen doen we nog de wandeling naar Bourges, waar we sowieso zaterdag een rustdag zouden nemen. Daar hebben we alle tijd om te kijken hoe het verder moet.
Vandaag hebben we een zwart  steentje achtergelaten bij en wit kruis langs de weg. Er lagen nog geen andere steentjes, maar er moet altijd een eerste zijn, niet? We dragen het op aan onze neef Simon. Hij is iemand die het niet altijd makkelijk heeft in zijn leven, maar die toch zijn uiterste best doet om er te komen.
Zelfs op honderden kilometer van zijn monding is de Loire al een indrukwekkende rivier.
Waarom Frankrijk de graanschuur van Europa wordt genoemd, is voor ons al heel erg duidelijk.

Het goudgele koren wordt afgewisseld met het helgele van zonnebloemen.
Soms steekt er eentje zijn nek uit...
Een pelgrim gaat soms tot aan de rand van de wereld om te ontdekken wat daar achter ligt.

Geen opmerkingen: