Vooruitblik

Het discussiepunt van de voorbije twee dagen is of ik mijn ongenoegen moet uiten tegenover de dokter. Veel mensen vinden dat hij een steek(je) heeft laten vallen door niet meteen te zeggen dat het buisje dat hij heeft ingeplant iets te lang is en mogelijk voor ongemak kan zorgen. Dan zou ik wellicht al woensdag of donderdag gebeld hebben om te zeggen dat de pijn niet echt overging en dan zouden we nu misschien alweer bijna in Bourges zijn om verder te stappen. Nu moet ik eigenlijk een dag of vier vijf te lang met pijn rondlopen en zitten we nog bijna een week langer ter plaatse te trappelen.
Ikzelf blijf ervan overtuigd dat de dokter echt zijn best doet en nog meer zelfs dat hij heel bekwaam is om mijn ziekte in handen te nemen. Hij kon het inderdaad gezegd hebben, dat zou in elk geval beter geweest zijn, maar zou misschien ook ongerustheid in de hand gewerkt kunnen hebben. Misschien is het niet zo uitzonderlijk dat zo'n buisje wat uitsteekt en geeft dat meestal geen ongemak, wie weet? Misschien is dat niet zo en reageer ikzelf niet vlug genoeg. Of misschien is er nog wat anders dat ook niet echt pluis zit... wie zal het zeggen. In elk geval wil de pijn van geen wijken weten en zie ik mezelf morgen om half acht top aan de telefoon zitten (dan opent het secretariaat van de gastro-enterologie) om als de wiedeweerga een afspraak te maken. Aangezien de dokter de raad gaf om niet te eten op maandagmorgen, verwacht ik dat er niet veel tijd meer zal zitten tussen dat telefoontje en het ziekenhuisbezoek.
Ondertussen prikken we op 15 augustus voor een weerzien met de Zusters in Bourges en meteen een eerste etappe naar Charost. Aangezien deze 'Soeurs Annonciades' zich ook 'Soeurs de la Vierge Marie' noemen, zal het daar wellicht een heel speciale dag zijn, wat het weerzien wat extra kleur zal geven. We kijken ernaar uit! We krijgen een lift van Germain en Agnes, oom en tante van Mieke, die -wat heet toeval?- precies dan afreizen naar Bourges voor een poos vakantie. Omdat er geen mogelijke stopplaatsen zijn tussen Bourges en Charost en een heropstartdag van tegen de dertig kilometer ons niet realistisch lijkt, denken we eraan om het eerste stuk van deze wandeling over te slaan. Kwestie om niet van bij de start de motor op te blazen.
We hebben trouwens ook de etappe-indeling van de eerste week wat herbekeken en de drie zwaarste vervangen door vier minder zware. De nieuwe indeling geef ik maar meteen mee, voor wat ze waard is, want we voelen ons vrij om naar eigen inzicht wijzigingen door te voeren. Uiteraard.