Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

vrijdag 12 april 2013

't Is stil waar het niet en waait



Het is al een poosje stil op deze blog, maar niemand hoeft daar één of andere reden voor te zoeken. Ik ben niet geveld door mijn ziekte, ik ben niet op vakantie  en ik ben ook niet uitverteld. Hoewel, dat laatste aardig dicht in de buurt komt: nu ik geen chemobeurten meer krijg, begint alles weer zijn gangetje te gaan: het vergif loopt stilletjes weg uit mijn lijf, de lichtgevoeligheid en andere ongemakken lopen terug, mijn haar begint sinds gisteren , terug uit te lopen, kortom: alles loopt gesmeerd. Alhoewel ik niet te hard van stapel mag lopen, want de boosdoener is er nog steeds en tikt mij af en toe nog eens op de vingers als ik teveel hooi op de vork durf nemen. Toch voelt het aan alsof alles weer bijna normaal is en dat ik weer kan overgaan tot de orde van de dag. De stilte waarover sprake betekent dus ook wel gebrek aan nieuws met nieuwswaarde…
Van de andere kant, de oorspronkelijke bedoeling van dit hele blog-gedoe komt weer wat op het voorplan.  We doen dus alsof we op 9 juli de deur achter ons dichttrekken voor een uitje naar Santiago. Santiago door beginners, weet je wel! Enkele dagen geleden werden de bestelde boekjes met de reisbeschrijving bezorgd. Dat doet dromen, maar maakt tegelijk alles meteen nog een stuk concreter. Ik heb er niet beter op gevonden dan een poging te doen om de ganse route vanuit de boekjes naar de computer te vertalen, om dan naar de GPS over te laden. Een monnikenwerk, maar zowel tijd, enthousiasme als interesse zijn in ruime mate beschikbaar. Momenteel reikt mijn virtuele reis bijna tot in Bourges, dat ligt reeds op de ‘Via Lemovicensis’ ofte ‘De weg langs Limoges’. Mijn linkerarm vindt de computersessies soms te lang en dan laat ik hem even uit. Sedert een week gaan immers ook dagelijks een tweetal uurtjes naar het aanleggen van de moestuin, maar dan heb ik het wel gehad. Sla, tomaten, prei, patatjes enz… voor het geval het enthousiasme groter dan de fysische capaciteit blijkt te zijn en een zekere dokter onze pelgrimage wijzigt in een driewekelijkse pendelbeweging tussen huis en kliniek. Maar dat is uiteraard geheel en al hypothetisch. Alleen de groentjes zij echt!
De eerste 29 etappes zijn gedigitaliseerd en de schelpen liggen klaar.

donderdag 4 april 2013

Vers, verser en versst


Wie vorig stukje over mijn verse-groenten-en-fruit-dieet gelezen heeft zal misschien wel eens in zijn haar geschart hebben met de bedenking dat het wellicht veel moeite kost om al die verse groenten en fruit bij elkaar te krijgen, elke dag opnieuw. Het antwoord is: ja! Het is niet helemaal onbekend dat ik het tuinieren een beetje in het bloed heb, maar we zijn godjandorie april hé. In een jaar met een tergend lange winter dan nog. Nu staan enkel nog een verdwaalde preistengel en een vergeten wortel in de tuin. De rest is aarde, gras, muurkruid, hoopjes kippenmest en achtergebleven herfstbladeren. In de winkel vind je van alles, maar tegen woekerprijzen en bovendien heel dikwijls behandeld met pesticiden of andere kankermaatjes. Maar toch mag ik niet klagen: ajuinen, aardappelen en sjalotten liggen voor het rapen in de kelder. Er zit nog een voorraadje kool, wortelen, andijvie, princessenboontjes en hopen soep in de diepvries. Twee problemen: de hopen soep zijn klaargemaakt met bouillonblokjes en die zijn taboe vanwege de vele industriële additieven en ten tweede: de tomatenpuree is op. Door de sappige zomer vorig jaar hebben de tomaten  het niet lang volgehouden en was er dus ook geen grote oogst.
Tot daar mijn tuinheroïek. Eergisteren brachten we een bezoekje aan de diëtiste. Ik had enkele verpakkingen bij van voedingsmiddelen die ik als ‘clean’ beschouw: bio-tomatenpuree, haringfileetjes op azijn en multigranen-ontbijtvlokken. Alleen de haringfilets doorstonden  de  test. De tomatenpuree is te rood (en is dus behandeld omwille van die kleur) en de ontbijtvlokken zijn van Kellogs en die firma zit tot aan haar nek in de rechtzaken omdat er additieven die niet op de ingrediëntenlijst staan, gevonden worden in de producten. Weg tomatensoep. Weg spaghetti bolognaise. Weg lasagne, ratatouille en tomatensaus met champignons.  Bovendien:  wat moet ik nu nog eten bij een boterham ’s avonds, als charcuterie, kaas en vlees-/vissalades wegvallen? Het is een andere prangende vraag die ik aan mijn strenge diëtiste voorleg. “Awel, wittebonenpasta hé! Lekker hoor!” – zegt ze. Je kookt een kilo witte bonen, je stooft een halve kilo ajuinen bruin met een teentje of vijf-zes knoflook en mixt alles door elkaar. “Hmmm,” denk ik, “als dat maar niet voor teveel geurhinder zorgt in Huize Hanssens…”
Toch is er iets opmerkelijks in dit verhaal: vorige week had ik mijn moeder aan de lijn en die vertelde me dat ze nog een hele hoop witte boontjes van eigen oogst hebben liggen!  En de week daarvoor stelde schoonmama voor om een paar doosjes tomatenpuree uit haar diepvries mee te nemen... Van eigen oogst uiteraard! Die moeders toch hé, die weten soms dingen zonder dat ze weten dat ze ze weten!
Gisteren was het precies vier weken geleden dat ik nog in een ziekenhuisbed lag. Da’s de langste periode sedert een maand of vier. De chemo lijkt weg te sijpelen uit mijn binnenste. Licht kan mij niet veel meer deren, mijn stem kan al eens een uurtje zangstonde verdragen en de maag laat al eens een extra aardappeltje binnen. Alleen komt de vermoeidheid soms nog spelbrekertje spelen. We volharden in het idee dat we begin juli vertrekken op onze ultieme tocht, ook zonder dat de dokter daar geloof aan hecht. In dat verband zijn we vrijdag naar ‘België’s grootste kampeerwinkel’ geweest, in Lochristi, en hebben onszelf daar elk een paar ‘professionele’ stapschoenen cadeau gedaan. Maandag was dan onze eerste wandeldag-ter-voorbereiding-van. Een leuke wandeling van 9 km in en rond Rekkem met twee uitschieters: de tegenwind was niet te doen en midden de velden stootten we plots op een pijltje dat naar Compostella voert… 
Even de muts af voor de foto en dan verder naar ... ????