Sleutelproblemen

"Ici, il n'y a pas de problèmes, il n'y a que des solutions!" Dat is een gezegde dat we verschillende keren te horen kregen ten huize van Monique Richard. Ja, daar ben ik weer met Monique Richard! Maar ze heeft gelijk. We zijn reeds om half één ter plaatse in Velles, waar we de nacht willen doorbrengen. Gisterenavond had ik met een zeker meneer Ageorges gebeld en die had het systeem uitgelegd: wanneer je aankomt staan op de deur van de gîte twee telefoonnummers, je belt er één van en dan komt men met de sleutel. Omdat we zo vroeg zijn, gaan we eerst de inwendige mens versterken op het terras van een bar-annex-tabakswinkel-annex-heeldereutemeteut-annex-restaurant. We zien een heleboel mensen in het wit rondlopen op het dorpsplein, druk doende om in te schepen in een bus die klaarstaat en om uiteindelijk te vertrekken. We zwaaien ze mee uit en verorberen intussen onze omelet-met-salade. Daarna rustig naar de gîte, naast de kerk, zoals gezegd. Nummer op de deur bellen: dezelfde monsieur Ageorges als gisteren. Grappig, maar goed: probleempje, hij is niet in Velles en de meneer van het andere nummer ook niet. Ze zijn samen op schok. "Je moet bellen naar mevrouw Martine Sallé", zegt hij in het Frans (héhé). Ik bel het opgegeven nummer en aan de andere kant hangt een meneer die niet begrijpt waarover ik het heb. Opnieuw bellen naar Ageorges. Nummer checken. Nummer is ok. "Je moet vragen naar die Martine Sallé, zij zal je helpen", verzekert hij me. Ikke nog eens, maar de vent heeft nog nooit van een Martine Sallé gehoord... Bon!
Terug naar de bar-met-veel-annexen. Madame Geneviève is goed op de hoogte, want ze weet meteen dat de mysterieuze Martine al lang ziek is en dat het nu Marie-France is die we nodig hebben. Ze belt die prompt op, maar Marie-France is ook niet te bereiken, evenmin als de volgende drie vier mensen die ze probeert op te bellen. We zijn intussen anderhalf uur ouder geworden en zitten in de bar te praten met Australische Michael en Barbara, die het hadden opgegeven om in de gîte van Velles te overnachten omdat er gisteren niemand te bereiken was. Enfin, na veel vijven en zessen arriveert de burgemeester himself en komt voor ons de gîte openen. Blijkt achteraf dat alle andere personaliteiten in het dorp mee zijn met de bus, die we nota bene hebben helpen uitzwaaien: het muziekcorps van Velles slaat zijn vleugels uit. Maar Geneviève is een krak en de gîte is fantastisch.
By the way, de wandeling van vandaag was kort, goed en vooral rustig: drievierde door bos met enkel soms gezelschap van wat vervelende insecten. We herbekijken het traject voor morgen, want het lijkt erop dat we er een vijftal kilometer kunnen afknijpen als we een ander traject volgen.

We hebben dit kilometers grote en prachtige eikenbos voor ons alleen.

Het gebied dat we vandaag en de komende dagen doorkruisen lijkt wel bezaaid met meren. Hier vinden de watervogels verpozing op een boomstronk. Wij vinden geen verpozing, dat laten de vele insecten niet toe...

Deze deur bleef lange tijd gesloten ... maar de aanhouder wint!