Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

vrijdag 2 augustus 2013

Drinken is de boodschap

Ooit gehoord van de Zusters Annonciaden? Ik ook niet. Tot vandaag, want zij zijn onze gastvrouwen van vandaag. We zitten vier kilometer buiten het centrum van Bourges en zijn hierheen gekomen met bus twaalf vanuit de stadskern. Dat doet totaal geen afbreuk aan onze pelgrimstocht te voet, want overmorgen keren we gewoon terug naar de startplaats van de bus en gaan te voet verder. De dertig dagkilometers zijn ruimschoots voldoende bij deze hitte. Dat we te voet naar Bourges gekomen zijn is al een overwinning op zich, want met de gele toestanden van gisteren was ik er deze nacht van overtuigd dat ons avontuur afgelopen was. Ik wist dat er om tien voor acht een bus uit Baugy naar Bourges ging en van daar zou het sporen zijn naar Kortrijk. Maar de litertjes water en de nacht brachten soelaas. Het felle geel werd gewoon geel en uiteindelijk bijna niet meer geel. Tegen de morgen lijkt alles weer onder controle, en we nemen een extra fles water mee op het karretje. Drinken is de boodschap!
Om kwart voor zes uit de veren en om half zeven op pad. We willen zoveel mogelijk kilometers maken voor de warmte begint door te wegen. Plaspauzes, drinkpauzes, eetpauzes en gewone pauzes ingerekend zijn we fier te kunnen zeggen dat we tegen één uur aan de kathedraal van Bourges waren! Over de weg valt niet veel te zeggen: akkers met koren, al dan niet reeds geoogst, of akkers met zonnebloemen. Eén piepklein wijngaardje met ernaast een pauzeplaatsje voor Compostellapelgrims onder de enige boom op kilometers weg. Je kan er een boodschap achterlaten als je dat wenst. Mooi!
In de Office du Tourisme verwijzen ze ons naar de Zusters Annonciaden. We trekken er meteen naar toe om van een rustige namiddag/avond te genieten en morgen verkennen we dan Bourges. De kathedraal is gigantisch, dat is voor ons al duidelijk, maar morgen bezoeken we alles à la douce. Comme à la France.
Sommige dorpen hebben een hart voor pelgrims, zoals hier Brécy.
Een enig plekje schaduw, bestemd voor de verhitte pelgrims, zoals wij op dat moment.
Sommige mensen hebben een hart voor pelgrims.
En dan rijst de kathedraal als het ware op uit de grond. Zo groot dat ze bedrieglijk dichtbij lijkt.

Genietend van het uitzicht in de tuin van de vriendelijke zusters.

Geen opmerkingen: