Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

dinsdag 6 augustus 2013

Pijn en dank

Pijn, dat is het allesoverheersende gevoel wanneer ik wakker word uit de verdoving. Mijn maag voelt aan alsof er een Jumbo in heeft zitten rondhotsen. Voor een goed begrip: Jumbo is de werknaam van ons tweede kleinkind. Volgens Saskia een actieve burger in de maak. Soit. Pijn dus, alhoewel dat nu, na drie verschillende pijnstillers, al een beetje draaglijker geworden is. De ingreep is goed verlopen. Dat zei de dokter althans aan Mieke. Hij toonde haar foto's van het galkanaaltje voor en na het plaatsen van de stent. En met een kleine fonkeling in de ogen voegde hij eraan toe dat we overmorgen alweer op stap kunnen! Wat mij betreft kan Compostella me momenteel gestolen worden, de pijn is te hevig, maar ik ben ervan overtuigd dat het verlangen vanaf morgen weer toeneemt.
Dit is misschien ook een geschikt moment om een woordje van dank te uiten aan jullie allemaal die deze blog volgen. De vele positieve reacties en de massale interesse (dagelijks bezoeken tussen de twee- en de vierhonderd mensen deze blog) drijven ons echt vooruit. Vooruit naar Compostella, maar nog veel meer dan dat vooruit op de weg naar het leren leven met en de strijd tegen mijn kanker die ons leven danig overhoop gehaald heeft. Toen we vorige zaterdag naar zuster Marie de la Miséricorde stapten om het probleem uit te leggen, kon ik haar vol overtuiging zeggen dat ik het volste vertrouwen heb dat alles uiteindelijk in orde komt. Misschien niet op de manier zoals we ons dat voorstellen, maar het komt in orde. Dat geloof wordt voor een groot stuk mogelijk gemaakt door de steun die jullie ons geven.
Drie mensen hebben al aangeboden een lift te geven naar midden-Frankrijk om onze tocht verder te zetten. Is dat niet fantastisch? Voorlopig laten we nog even in het midden wanneer we verder gaan, maar heel lang zal het wellicht niet duren. Als die pijn nu maar gauw verdwijnt.

11 opmerkingen:

zr roos zei

vandaag gezien dat de Blog vlugger gaat, dan de mail versie, en gelukkig, nu lees ik al dat de stent er is, en veel pijn doet voorlopig,
Pieter, hou je goed, en veel moed ook voor Mieke, een paar dagen afwachten en dan hopelijk weer op tocht, groetjes roos

Unknown zei

We blijven jullie verder steunen in jullie geloof en vertrouwen dat alles goed komt.
Francis

Anoniem zei

Wij sluiten ons volledig aan bij de woorden van Francis, Pieter en Mieke! We volgen de weg die jullie gaan mee via deze weg, en wensen jullie heel veel goeie moed! Groetjes, Mara en Wouter

Annie en Carlos zei

Pieter, we wensen dat de pijn snel milder wordt en dat je, samen met Mieke, weer de draad van jullie tocht naar Compostela kunnen opnemen.
We staan ook stil bij de kracht die van jouw woorden uitgaat.
We zijn dankbaar dat we in jullie tocht mogen delen.

Een groet vanuit ons hart,
Annie & Carlos

pauwels.hanssens zei

Dag Pieter,Mieke,

Opluchting te vernemen dat de ingreep goed verlopen is.
Dat jullie zoveel blogaanhangers hebben,verbaast ons niet.
Eénmaal lezer,altijd lezer.
Jullie verhaal doet ons: beven, genieten, verwonderen, een traan verpinken, stilstaan bij het leven, relativeren...
Bedankt daarvoor!

Oprechte groetjes
Kristien, Luc,Ruben en ma (wordt mondeling op de hoogte gebracht)

hasta pronto zei

Hey Mieke en Pieter,

Efkens de voorbije dagen de blog met een bang hartje gevolgd maar dan toch wel opgelucht met het 'groen' licht om de tocht verder te zetten.
Hopelijk word je vlug verlost van die verschrikkelijke pijn, want als compostella je al es gestolen kan worden moet de gradatie van pijn in al heel hoog zijn...

Maar zoals vele keren weer erg beroerd (een traantje wegpinken) bij het lezen van je doordongen GELOOF dat alles goedkomt en ja...daar geloven wij echt ook in !

Op de foto's genieten we zo van jullie fonkelende oogjes !!
We duimen echt hoor dat de tocht niet te lang op zich laat wachten !

Heel veel groetjes vanuit Lo-Reninge
karel en katrien

Sofie en Bruno zei

Wat een opluchting dat alles voorspoedig verlopen is en dat -na de pijn- jullie de tocht naar Compostella verder kunnen zetten.
Wij sluiten ons volledig aan met de reeds geplaatste reacties, want zelf kunnen we het zo goed niet verwoorden.

Groetjes,
Bruno en Sofie

Rose zei

En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.

Ik hoop dat je snel opknapt Pieter en wens jou en Mieke hetgeen ik hierboven al schreef, maar als ik je blog zo lees dan twijfel ik er niet aan dat je deze 3 in ruime mate hebt/krijgt.

Succes, lieve groet Rose.

Anoniem zei

Eén en al bewondering voor jullie beiden... Het was even schrikken toen we de laatste berichten zagen. Alles komt wel in orde... Ook hier geloven we er in!!
Brecht en Eveline

Anoniem zei

Dag Pieter, ik zal maar Pieter zeggen nu dat je m'n leerkracht niet meer bent. Hier met Mira Caron. Ik wil je nog eens bedanken voor de steun vorig jaar. Ik heb veel aan je bezoek gehad. Ik hoop dat alles goed verloopt op je toch naar Compostella, ondanks de pijn. Nu is het aan mij om je te steunen en te duimen dat alles goed verloopt. Groetjes Mira

Griet Deschamps zei

Dag pieter en mieke,

Vanuit Baskenland willen we jullie van harte steunen in deze toch wel moeilijke tijd. We volgen jullie blog al van in het begin.
En inderdaad geloven en klikken om door te gaan met het leven zijn de belangrijkste zaken om de ziekte te overwinnen. Kanker betekent niet het slechtste, het betekent dat het tijd is om je leven te veranderen. En dat doen jullie nu zeker. Ik weet waarover ik spreek. We wensen jullie het allerbeste.

Griet Deschamps - Bart Caron