Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

maandag 26 augustus 2013

Goochelen met etappes

Gezellige boel gisterenavond. We waren samen met Twan en Bert in de gîte van Flavignac. Twan is een jonge Nederlander die volgens het boekje naar Compostella loopt. Dit betekent alles te voet, slaapplaatsen proberen vooraf te reserveren, vooruitzien ook wat betreft voeding omdat de winkels hier soms heel dun gezaaid zijn. Ook letterlijk volgens het boekje: de uitgestippelde route volgen die in de wandelgids beschreven is en meestal ook met pijltjes langs de weg aangegeven.
Bert is een jonge Vlaming, die een half jaar over heeft tussen afstuderen en beginnen werken (zijn contract is getekend en start pas op 1 januari). (Aantwaarpse tongval) "Ik docht, 'k gon efkes gon waandele", zegt hij laconiek, naar Compostella dus. Hij heeft zichzelf aangeschaft: een kaart van Frankrijk schaal één miljoenste, da's zo'n kaart waar gans Frankrijk op een dubbel krantenblad kan en een kompas. Voorziet niks. Start 's morgens als hij wakker wordt en begint uit te kijken naar een slaapplaats als hij moe wordt. Koopt eten als er is en lijdt anders honger of gaat met de mensen 'een klapke doen'.
Deze morgen starten we dan iets later dan voorzien.  Ik werp me op als broodzoeker van dienst, de ontbijttafel is gezellig met enkel en alleen nederlandstaligen.
Om kwart na acht staan we vertrekkensklaar op straat. Het regent niet meer en we hebben er zin in. De gids geeft een etappe van 27 kilometer aan, plus drie van de vorige etappe. Maar de clevere aardrijkskundigen-met-ziekteverlof onder ons hadden opgemerkt dat deze etappe een wijde boog maakt. Wat gepuzzel in Google Earth had een weg opgeleverd die dikke zes kilometer korter was. Ook heel mooi overigens, met een heerlijk bosmomentje: een bron met daarbij een kruis en Mariakapelletje waar mensen blijkbaar vanalles en nog wat achterlaten. Er staat zelf een glas om uit de bron te drinken.
Het traject zelf is weerom nogal heuvelachtig, varierend tussen de drie- en de vijfhonderd meter. Over de middag bel ik twintig minuten met de tele-service van de telefoonoperator. Sedert de tabletproblemen van eergisteren was het niet meer mogelijk om op internet te geraken met de telefoonkaart. Het was brokkelen en behelpen. Dat hebben jullie gisteren gemerkt, toen de foto's verschenen zonder onderschriften... Maar ook dat is intussen verholpen.
Morgen doen we wat meer kilometers dan voorzien, om uiteindelijk in twee dagen in plaats van drie in Perigueux te geraken en daar dan eventueel en extra rustdag in te bouwen, volgens behoefte.
Bosmomentje (1) - een rommelig kapelletje dat getuigt van veel volksdevotie
Bosmomentje (2): gratis bosbronwater à volonté
Zelfs als je niet ver kan kijken, kan het uitzicht weergaloos zijn. En de lucht: die zit zóóó vol zuurstof!
Hier heeft Napoleon in 1808 zijn fiets achtergelaten. Niemand heeft hem ooit teruggevonden. ;-)

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hey, Mieke en Pieter!

Bedankt voor jullie boeiende, verhalen en verrukkelijke foto's. Die laatste foto is grandioos,zo ook je commentaar. Wij zijn zo blij voor jullie dat jullie tocht kon verdergezet worden. Wij wensen jullie verder veel goed en moois en dezelfde doorzettingskracht. Respect!
Renaat, Christine.

Unknown zei

lang leve de aardrijkskundigen ;-) xx