Nog minder dan tien keer slapen nu … de tijd van de laatste
keren is gekomen. Zo was het gisteren de laatste keer om te oefenen. Met pak en
zak op, naast en over de Kluisberg. En dat na een nachtje in de tent. Er zijn
betere omstandigheden, vooral als regen en wind ook van de partij willen zijn.
Maar niet geklaagd, een goed bed en een stevig maal zetten veel recht.
In Nederland heeft de dood van Mark Schweitzer heel wat
beroering gebracht bij de mensen van de Facebook-groep. Die man heeft echt iets
op gang gebracht, maar ikzelf was misschien wat voortvarend om al direct met
het idee te spelen om ook op de kar te springen. De reacties die ik kreeg waren
ook in die zin: ‘Zorg maar dat je niet te veel hooi op de vork neemt’, ‘Denk nu maar in de eerste plaats aan jezelf en
Mieke’. Wellicht is dat juist en moet ik deze laatste week gebruiken om goed
uit te rusten in plaats van een nieuwe last op te nemen.
We voelen er
ons klaar voor. Of beter gezegd: we voelen dat we gedaan hebben wat moet.
We hebben zo’n 350 km gewandeld, hebben onze rugzak al tweemaal herschikt. De
routeplannen zijn klaar, de lijst met ziekenhuizen onderweg ook. We hebben
kampeerwinkels bezocht in Antwerpen, Hamme, Lochristi en Kortrijk. We kennen
het verhaal van Sint-Jacob de meerdere en de namen van de te bezoeken steden
onderweg. (Dat verhaal van Sint-Jacob de meerdere is een pareltje van wat men
de mensen kan/kon wijsmaken, lees maar na op de website van het Compostelagenootschap).
Er staan zelfs een aantal basislessen Spaans op de tablet om onderweg nog wat
verder voor te bereiden. Maar
er kan nog zoveel mis gaan, niet in het minst met de interne
toestand van mijn buikholte, maar natuurlijk ook met de voeten, de knieën, de
rug …. Ik voel af en toe de achillespees waarvoor ik ooit drie weken
gipsverband nodig had, ik voel ook de knie die twee jaar geleden geopereerd
werd, maar evengoed de andere knie. Mieke wordt tijdens het stappen soms
herinnerd aan de anti-malaria-injecties van 27 jaar terug en ook aan de
slechte heupen van haar moeder. Maar anderzijds zien we dan andere mensen die
eenzelfde avontuur tot een goed einde brengen. Mensen die geen supermensen
zijn. Als zij dat kunnen waarom wij dan niet? Als we na een week al terug thuis
zijn, tja, dan is dat zo. We zullen het toch geprobeerd hebben.
Volgende zaterdag de laatste keer in België naar de mis.
Toevallig een mis die we helpen verzorgen met JoPa. Onze pastoor vroeg of we
het zinvol zouden vinden om een zegen te ontvangen voor we op stap gaan.
Natuurlijk, uiteindelijk hebben we de intentie om een kleine vier maand pelgrim
te zijn. Dus krijg ik een vijftal minuutjes op het einde van de mis om wat te
vertellen over wat ons drijft om deze tocht aan te vatten, waarna we een zegen
krijgen. Een ritueel, waarvan ik niet verwacht dat het ons zal behoeden voor
tegenslagen onderweg, maar dat van onze tocht wel iets meer maakt dan enkel een
heeeeeel erg lange wandeling…
4 opmerkingen:
heel veel succes! kzal elke dag duimen! :)
Hey Pieter en Mieke!
Zalige foto in jullie tentje! :) Spannend dat het bijna zo ver is!
Ik blijf in elk geval jullie blog volgen en hoop dat jullie echt kunnen genieten van de tocht! Ik duim dat de boosdoener u geen parten speelt Pieter! Doe dat goed é!!!
Lieve groeten!
Hey Mieke en Pieter,
Inderdaad heel mooie foto in jullie tentje !
Hey Mieke en Pieter,
We twijfelen er geen moment aan dat jullie een voordeelaktie op poten kunnen zetten en jullie zouden zich daar volledig in geven.
Uiteraard biedt zoiets ook HEEL VEEL voldoening en waardering alleen vind ik dat jullie alle energie tijdens de tocht mogen gebruiken om intens bij mekaar te zijn en alle indrukken te koesteren onderweg !
Denk echt maar aan die 30 jaar dat jullie onderweg zijn...
Het is jullie vanharte gegund dit te mogen beleven !!
En natuurlijk zouden we direct een projekt van Cambodja steunen want het spreekt ons ook echt aan...en hopelijk kan dit nog gerealiseerd worden in de toekomst maar eerst efkens de energie sparen voor jullie samen !
We wensen het jullie vanharte !!
En volgen de blog tijdens jullie tocht !
groetjes
karel en katrien
Een reactie posten