De mensen zijn goedgeluimd want de lente is –eindelijk- in
het land, zo’n drie weken voor de zomer begint. Maar misschien geeft dat
lentegevoel ook aan Mister Bobbel hernieuwde kracht en is dat de oorzaak van de
gewaarwordingen in mijn buik. Misschien heeft hij wel zijn tweede adem gevonden
en misschien zet hij zijn destructieve opmars verder.
Misschien valt ons Santiagoproject daardoor wel in het water alvorens het goed
en wel van start kan gaan. Misschien moet ik deze zomer in plaats van
kilometers vreten, cisplatine en etoposide verteren. Misschien ben ik wel veel té
optimistisch geweest en zet Mister Bobbel mij nu weer met de voetjes op de
grond. Of misschien heb ik gewoon iets verkeerd gegeten en maak ik me zorgen om
niks. Misschien moet ik gewoon eens goed slapen en dan weer over gaan tot de
orde van de dag.
Teveel ‘misschiens’, misschien? Ze hebben er in elk geval voor gezorgd dat de voorbije week maar matig goed was. Een paar kleine krampjes in de maagstreek, een paar ‘winderige’ dagen en een paar nachten met te weinig slaap én een mislukte wandeling in de streek ten zuiden van Doornik hebben de gevoelsbarometer eventjes onderuit gehaald.
Gelukkig zijn die dagen nu verleden tijd en hebben we vandaag een super wandeling kunnen maken. Zelfs de lichte maagpijn die ik nu voel kunnen het zalige en weldoende gevoel van zesentwintig kilometer in open veld en bos niet verdrijven. Een fikse wandeling is dat en ik voel wel vermoeidheid in de voeten, maar die is morgen gegarandeerd over. Een wandeling ook met een zeker pelgrimsgehalte, want we deden nogal wat cultuur op en passeerden enkel hele mooie kerken in superieure omgeving. Die van Mesen bezochten we ook even.
Teveel ‘misschiens’, misschien? Ze hebben er in elk geval voor gezorgd dat de voorbije week maar matig goed was. Een paar kleine krampjes in de maagstreek, een paar ‘winderige’ dagen en een paar nachten met te weinig slaap én een mislukte wandeling in de streek ten zuiden van Doornik hebben de gevoelsbarometer eventjes onderuit gehaald.
Gelukkig zijn die dagen nu verleden tijd en hebben we vandaag een super wandeling kunnen maken. Zelfs de lichte maagpijn die ik nu voel kunnen het zalige en weldoende gevoel van zesentwintig kilometer in open veld en bos niet verdrijven. Een fikse wandeling is dat en ik voel wel vermoeidheid in de voeten, maar die is morgen gegarandeerd over. Een wandeling ook met een zeker pelgrimsgehalte, want we deden nogal wat cultuur op en passeerden enkel hele mooie kerken in superieure omgeving. Die van Mesen bezochten we ook even.
Torens onderweg: Mesen Sint-Niklaaskerk - Mesen vredestoren - Waasten Sint-Petrus en -Pauluskerk - Neerwaasten Sint-Maartenskerk - Comines-Sud (Frankrijk) stadhuistoren en église Saint-Chrysole |
4 opmerkingen:
Pieter, ik heb een suggestie.
Zou je de "oefen"wandelingen niet in kaart brengen? Je beschrijvingen doen ons echt "goesting" krijgen om de wandelschoenen aan te ritsen en ook ons landje eens te verkennen (met heel wat mooie hoekjes)
Misschien was dit gewoon een slechte week en knap je nu weer op. Misschien niet te veel tobben Pieter (ik weet dat is makkelijker gezegd dan gedaan) Misschien wordt dit een superweek ik wens je dat in ieder geval van harte toe. Hartelijk groet, Rose.
Alles in het leven is en hobbelige weg vol met ups and downs!Het is aan onszelf om de downs terug up te maken... Blij om te lezen dat jullie het hoofd niet laten hangen en blijven streven naar jullie droom :-)
Lieve knuffel
Hey Mieke en Pieter,
Een mens zou bijna vergeten dat die 'misschiens' er ook bij horen, verdorie toch...op momenten dat je het plots vergeten bent, toch weer met de realiteit geconfronteerd worden...
Het blijft toch een weg die veel moed vraagt om te bewandelen maar waar ik telkenmale toch heel erg geraakt word door de manier waarop je dit alles draagt, samen met een vrouwtje die 100 procent achter je staat !!!
We duimen zo voor jullie en nu komt het echt wel heel dichtbij !!!
groetjes
karel en katrien
P.S. Heel mooie gezinsfoto van het weekend !!
Een reactie posten