Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

dinsdag 24 februari 2015

Seneca en Dirk Draulans

Het is nog niet veel voorgekomen dat ik zoveel behoefte voelde om iets van me af te schrijven. Wat dat iets precies is, kan ik niet nauwkeurig omschrijven, maar een aantal omstandigheden ('toevalligheden' voor wie daarmee voldoende heeft) lopen op een vreemde manier samen. Het is begonnen vrijdag met een mailtje van onze pastoor, die de Schriftlezingen voor het weekend aanhaalde: het verhaal van Noach en zijn ark en dat van Jezus die de duivel weerstaat in de woestijn. Staande blijven in de vloedgolf ... een beeld dat me wel aanspreekt.
Toen ik zaterdag in de late uurtjes nog bezig was op de computer -het was eigenlijk net zondag geworden- liep plots een mailtje binnen van 'Een dagelijkse gedachte'. Die sturen naar ieder die dat wenst elke dag een soort kernzin. Dikwijls heel mooie bedenkingen. Deze was een citaat van de Romeinse wijsgeer-politicus Seneca (zo'n beetje de Etienne Vermeersch van de Romeinen): "Men kan het onvermijdelijke niet ontlopen, maar wel overwinnen." Dat wist ik dan ook weer. Het zette me aan het denken en het deed deugd. Niet ontlopen, dat is duidelijk, maar wel overwinnen. Ervoor zorgen dat je leven er niet door in een negatieve spiraal verzeild geraakt. Antwoorden vinden op uitdagingen.
Maandag dan was er een mail van Knack met daarin de link naar een opiniestuk van Dirk Draulans, getiteld 'Dubbele pech: is kanker toeval?'. Dat trekt natuurlijk mijn aandacht. Een citaat: '...De conclusies van de studie, die wereldwijd groot nieuws werden, waren ontnuchterend: veel kankers zijn niet de vermijden, hoe hard je ook je best doet om gezond te leven. Omgekeerd kon je er een positieve kant in zien: mensen hoeven zich niet schuldig te voelen omdat ze kanker krijgen, want ze konden er niets aan doen...' Verder in het artikel worden deze conclusies wat genuanceerd omdat een aantal frequent voorkomende kankers er werden uit gelaten, maar wat blijft is dat mijn ziekte eigenlijk onvermijdelijk is en dat ik ze dus volgens Seneca kan overwinnen. Iets wat mij van vele kanten wordt ingefluisterd... Maar hoe ???
Vandaag dan. Opnieuw een mail. Dit keer van ene Jolijn Van Manshoven. Dit is de bodytekst:

"Beste,
Ik ben de dochter van Jan en heb vernomen dat u een lotgenoot bent van papa. Ik moet u helaas melden dat papa zaterdag 21 februari overleden is. We kunnen gelukkig zeggen dat hij op een draaglijke manier is komen te gaan. Zijn hart heeft beslist dat hij genoeg geleden had.

mvg,
Jolijn"
Nieuws dat mij wel even uit mijn lood geslagen heeft. Dat is een eufemisme. Ik was er eigenlijk niet goed van. Even het geheugen opfrissen: Jan is de enige lotgenoot met NET3 of NEC die ik tot nu toe in levende lijve heb ontmoet. Zijn kanker is begonnen in de thymus, die van mij op de pancreas, maar dichter in de buurt dan iemand anders met NET3 ben ik nooit gekomen. (Zie ook blogberichten van 31 juli en van 14 november). Ik heb meteen een mail en een kaartje gestuurd om onze deelname in het verdriet te betuigen. Meer kan ik nu niet doen ... vrijdag wordt Jan begraven. Hij was een raszuivere optimist, Mieke en ik hebben veel deugd gehad van onze ontmoeting deze zomer.
Al deze losse feiten nopen mij er nog meer toe om te geloven in de toekomst en vertrouwen te hebben dat wat zal komen goed is. Vreemde gedachtenkronkel misschien, maar ik blijf erbij. En de kracht schuilt in de liefde. De liefde die van alle kanten op ons afkomt en die we moeten delen en blijven delen. Dat wou ik toch nog kwijt. Vandaag!


2 opmerkingen:

Unknown zei

Hey Mieke en Pieter,

Een mens zou voor minder nieuws wel es uit zijn lood geslagen zijn !!
Zet jezelf zoveel tot nadenken ...maar ook dankbaarheid..
Heel blij te vernemen dat de intrek in jullie nieuwe woning een feit is !

De selfie deed me toch wel schrikken en ook het lezen van je gewicht..
Wat is het leven toch een leerles in omgaan met zoveel die op ons afkomt en dan anderszijds toch steeds ook dat positieve, die kracht van de liefde..we delen ze heel graag met jullie Mieke en Pieter !
groetjes vanuit Lo-Reninge
Karel en Katrien

Unknown zei

Net een kaarsje gebrand hier. Luka schreef eronder: "Lichtje van Nonkel Pieter". Het was warm en gezellig!