Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

donderdag 23 januari 2014

Het uur der waarheid

Ik lig onder vuur van mijn wederhelft. Dat komt omdat ik zelf naar de kippen geweest ben met hun voeder. Je denkt natuurlijk 'Wat is daar nu verkeerd aan?'. Wel: ik had deze namiddag wat temperatuurverhoging (37,9°C) en dat is geen goeie zaak. Het doembeeld van kerstmis in de kliniek was plots weer heel erg reëel. Waarom temperatuursverhoging? Wie zal het zeggen? Feit is dat ik een rotnacht achter de rug heb. Altijd maar weer wakker worden (maximaal 30 min. slaap na elkaar) tot rond half drie en dan pijn in de maagstreek. Alsof ik van een feestdis kom die zijn weerga niet kent. Een extra pijnstiller brengt na een uur wat soelaas en de pijn verschuift naar de onderbuik terwijl hij ook wat in intensiteit afneemt. Kortom: tegen de tijd dat we moeten opstaan ben ik klaar om aan mijn nachtrust te beginnen...
Dat zou allemaal geen probleem zijn, ware het niet dat er om 9 u. een afspraak met de specialist op de agenda staat. Dit is dus de dag waar we al een hele poos naar uitkijken, want we zullen te weten komen of de chemo de beoogde uitwerking heeft gehad. En of er nog een vervolg komt aan de chemische aanvallen. Wel, het antwoord op beide vragen is ja. Wat dus eigenlijk heel erg positief is. De tumoren zijn niet verder gegroeid en er zijn er geen bijgekomen. Meer moet dat niet zijn, ware het niet dat er in mijn lever tekenen zijn dat de bloeddoorstroming niet meer verloopt als zou moeten. Maar daar bestaat blijkbaar een oplossing voor: elke dag een prik in de buik met een bloedverdunnende stof. Tja, als dat moet, hé?
Verder is er nog het probleem waar ik deze nacht mee te kampen heb gehad: buik- en maagpijn. Ondanks het feit dat ik deze morgen niets gegeten heb, is er nog voedsel in de maag, zo blijkt uit de foto's. De maagwerking is dus ook aan het slabakken. Ook in de darmen is dat zo. Daar zijn heel wat zwarte vlekken te zien op de scanbeelden. Dat zijn gassen, die door de tragere doorstroming meer kans hebben om zich op te hopen. Vandaar dat ik een opgeblazen (uitgerekt) gevoel heb in mijn buik. Daar bestaat ook een oplossing voor: druppeltjes.
Al bij al dus deftig nieuws om aan moekes en dochters te melden, wat we dan ook meteen doen als we thuiskomen. Alleen: als ik vraag aan de dokter om het ziektebriefje te verlengen (het was al enkele dagen vervallen), schrijft hij meteen als einddatum 30 juni. Dat is even slikken. Ik had een beetje gehoopt dat ik in het derde trimester toch eventjes de draad in school zou kunnen (mogen) oppikken. "Beter niet", is het advies: de vier chemobeurten die eraan komen eindigen pas in het begin van het derde trimester. Tel daarbij nog een zestal weken herstel en we zijn juni... een beetje laat om een schooljaar aan te vatten, niet?
Soit, een mens kan niet alles willen. De grondtoon is positief en dat is toch het belangrijkste!

5 opmerkingen:

Anoniem zei

SUPER NIEUWS!
Ben daar héél blij om!

gr,
isa

Anoniem zei

De neus staat al in de juiste richting. Nu alleen nog blijven stappen. (En daar hebben jullie toch al enige ervaring in).

Unknown zei

Hey Mieke en Pieter,

Ook wij waren gisteren bij jullie in gedachten, benieuwd wat de uitslag zou zijn..
Inderdaad we moeten positief blijven , het feit dat de chemo zijn werking doet, is goed anderszijds, is er steeds die uitdaging om de draagkracht van jou staande te houden want 't is niet niets.
Ik begrijp jou volledig ...het uitzien om toch misschien de derde trimester te mogen aanvatten...een hamerslag weer even en zo moet een mens altijd zijn hoop verleggen in iets anders. Maar weet dat je er veel mensen zijn die jou en je warm gezin in hun hart dragen als dat een kleine hoop mag zijn...
groetjes
karel en katrien

Anoniem zei

Blij dat goede nieuws horen! Nu even rusten....hoe zei Lucebert het ook alweer? ' Rust is het geheim van de strijders ' 100% van toepassing op jullie. Strijders all the way! In gedachten bij jullie. Warme groet, Pascale

Riet Vissers zei

misschien een late reactie op oma's konijn?? :-)