Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

donderdag 30 januari 2014

Pol Pot

Eindelijk kan ik dit bericht de wereld in jagen. Een idee waar ik al vele maanden op zit te broeden, maar dat ik eerst even moest overleggen met mijn vriend Chay. Voor de mensen die er al vroeg bij waren om dit geschrijfsel te lezen moet ik niet verwijzen naar de berichtjes van 5 maart ('Eten en hongeren') en 8 mei ('Hoe het gaat'), want die weten dat nog hé. Soit, ik moet wat meer vertellen over Chay.
Hij is geboren en getogen in Cambodja, heeft dezelfde leeftijd als Mieke en ikzelf (52 dus). Dit betekent dat hij 14-15 jaar was toen Pol Pot met gruwelijke hand van Cambodja een landbouwstaat wou maken. Wie een bril droeg of gestudeerd had,was omwille daarvan verdacht. Honderdduizenden mensen werden op die wijze vermoord. Mensen van onze of vorige generaties zullen zich nog wel de nieuwsberichten over dat verschrikkelijke terreurregime herinneren. Chay was op dat moment student in Phnom-Penh, hoofdstad van Cambodja. hij mocht dus terecht voor zijn leven vrezen. Via omzwervingen slaagde hij erin om als vluchteling erkend te worden door de toenmalige EEG en werd naar België over gebracht. We zijn intussen 1979. Chay is 18 jaar, spreekt geen woord Nederlands en komt terecht in een gastgezin in Moorslede, dat hem niet alleen adopteert, maar hem ook de kans geeft om verder te studeren. Hij is een briljant student en haalt in Oostende een diploma industrieel ingenieur elektronica. Zijn interesse voor computers, zijn zin voor zelfstandigheid en zijn commercieel doorzicht laten hem toe om een winstgevend computerbedrijf op poten te zetten.
Het is in die hoedanigheid dat ik Chay halfweg de jaren negentig leer kennen. Ikzelf ben dan werkzaam bij aRCHITEC in Wevelgem, waar ik de verantwoordelijkheid over de computers heb. Chay wordt er als extern computerexpert bijgehaald, want mijn kennis is niet voldoende. Op die manier gebeurt het dat wij soms een ganse nacht bezig zijn om aanpassingen, uitbreidingen of herstellingen van het computerpark in het architectenbureau door te voeren.
Chay vergeet niet uit welke heksenketel hij ontsnapt is en beseft dat het terreurregime van de Rode Khmer zijn vaderland een paar decennia in de tijd terug gekatapulteerd heeft. Hij wil daar iets aan doen en begint met eigen middelen en giften aan een project om een school te kunnen bouwen in Cambodja. Het initiatief wordt in 1997 geformaliseerd in de oprichting van een vzw: Banteay Mean Chey.
Ondertussen ben ikzelf begonnen met een deeltijdse job in het Don Boscocollege te Kortrijk. Ik voel me er heel goed thuis en kan stelselmatig het lessenpakket uitbreiden. Koen en Bart, zaakvoerders van aRCHITEC, zijn hierbij heel genereus en passen zich aan aan mijn wisselende uurpakketten in Don Bosco. In 2000 is de school bereid om een deel van de opbrengst van de jaarlijkse solidariteitsactie te besteden aan het project van Chay. Enkele jaren later krijg ik de kans om fulltime leerkracht te worden, een kans die ik graag grijp. Ook het contact met Chay is hiermee verbroken en wij verliezen elkaar een beetje uit het oog.
Tot december vorig jaar, als ik op LinkedIn plots een uitnodiging tot connectie krijg van Chay. Hij is intussen Consul voor Cambodja in België geworden en woont in Bredene, waar ook het consulaat is gevestigd. Als hij hoort dat ik het verdict van kanker gekregen heb, schuift hij enkele afspraken aan de kant en komt me bezoeken. Helemaal Chay: medemenselijkheid op de eerste plaats, de rest kan wachten. Het hernieuwde contact resulteert in een tweede steuncampagne van de school en een tweedaagse voor Mieke en ik in Bredene. Met uitnodiging om naar Cambodja te gaan en er de opgerichte scholen te bezoeken.
Ik moet hier eindigen. Dit verhaal loopt verder in een volgend berichtje.
Eén van de door Chay opgerichte scholen in Cambodja plus een sfeerbeeld van het openingsfeest.

1 opmerking:

Anoniem zei

Pieter en Mieke,

gisteren was het feest van Don Bosco, en daar hebben jullie ook 'iets mee te maken', maar... pas de dag nadien: hartelijke, gelovige, familiale, levensnabije groeten, zr Rosa