Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

maandag 30 september 2013

Aalbeke-Castrojeriz is ook mooi



Wie een beetje tussen de regels door leest, zal gemerkt hebben dat onze onderneming meer en meer een strijd wordt om de eindstreep te halen. Van in het begin hebben we echter gesteld dat Compostella niet het einddoel is van onze tocht. Als er al een einddoel zou zijn, dan is dit de confrontatie met onszelf, elkaar en de wereld rondom ons. Een beter inzicht krijgen, dichter bij elkaar, bij de mensen rondom ons en bij God te geraken. Dit doe je niet door jezelf kapot te stappen, koste wat het kost. Ik had het zelf nog niet helemaal door, maar een lange mail van het thuisfront en de klare kijk van Mieke hebben dat inzicht bijgebracht. Het komt er dus op neer dat hier in Castrojeriz onze voettocht een einde neemt. Morgen keren we met de bus terug tot in Burgos (er is maar één bus per dag), pikken er de auto op en rijden naar Santiago de Compostella. Zo zullen we uiteindelijk toch nog de stad bereiken, zij het niet helemaal zoals het hoort.
We hebben deze beslissing deze middag genomen, na aankomst in de albergue van Castrojeriz. Ik ben hier vrij uitgeput aangekomen, na een wandeling van slechts een kleine 20 kilometer. Een mooie wandeling overigens, alle omstandigheden in acht genomen. Ze begint in de complete duisternis van een zwaar bewolkte, maanloze hemel met geen ander licht dan dat van ons koplampje en van nog enkele dergelijke lampjes voor en achter ons. Een miezerige regen en een strakke tegenwind maken het plaatje compleet. Als het licht wordt zijn we midden een desolaatstuk landschap met enkel lege velden, enkele iele boompjes en zicht op een lange weg naar het westen met mensjes die tegen weer en wind opboksen. Wij zijn er twee van, een beetje verschillend van de anderen omdat we de enigen zijn met paraplu's.
En ook de enigen met fluohesjes, want die hebben we van Isabelle en Pascale van de XIU-actie, met de bedoeling om van hieruit wat promotie te maken voor hun nobele doel: scholieren op de fiets een hesje laten dragen (XIU staat uiteraard voor 'k zie u). Iets verder zien we een mooi pelgrimskruis met een hele hoop stenen en steentjes in deze verlaten vlakte. Een ideale plaats voor het steentje van Jelle, dat hij wil opdragen aan zijn opa en oma die allebei veel de vroeg aan kanker gestorven zijn, maar natuurlijk ook voor papa en mama, Lise en Marthe!
De laatste vijf kilometer gaan over asfalt, een verschrikking voor de voeten, maar de regen is opgehouden. We lopen nog door de ruïnes van wat ooit een groot klooster moet geweest zijn. Het is een heel vreemde situatie, er loopt zomaar een asfaltweg door wat ooit één van de kloostergebouwen moet geweest zijn. Wie dat zou willen kan zomaar één van de beeldhouwwerkjes uit het portaal loswrikken en meennemen. Het ziet er trouwens naar uit dat velen dat al geprobeerd hebben.
We komen al om 12 uur aan ter bestemming, douchen en huren de computer een half uurtje om wat mails te lezen en eventueel te beantwoorden. maar het lukt me niet om zo lang recht te zitten. Mieke leest de mails en komt verslag uitbrengen. Eéntje heeft haar heel erg geraakt en gaat naar de kern. Het wordt duidelijk dat we niet meer bezig zijn met een deugddoende pelgrimage, maar met een gevecht om in Compostella te geraken. Dag na dag na dag... En dan rijst uiteraard de vraag wat er nog zal overblijven, mocht het lukken om er binnen drie weken aan te komen. Kan ik niet veel beter de tijd die ik heb gebruiken om met al wie dierbaar is door te brengen? Moet ik niet dankbaar zijn dat we Spanje hebben gehaald? Uiteraard ben ik daar dankbaar voor, want bij de start vond ik dat helemaal niet vanzelfsprekend. Nu nog altijd niet, integendeel!
Wat promotie tussendoor, met dank aan de Tsjechische fotograaf-van-het-moment.
Het steentje van Jelle krijgt zijn plaats tussen vele andere...

Vele pelgrims, veel regen en veel kilometers te gaan.

Een abdij in de weg van de weg? Dan maar de weg dwars door de abdij!

Op dat moment wist ik het nog niet, maar dit dorp wordt uiteindelijk het laatste van onze Grote Wandeling.





10 opmerkingen:

Julie zei

Geen gemakkelijke beslissing, maar waarschijnlijk wel de juiste... Hou jullie goed en wees super trots op wat je bereikt hebt! Ik lees verder de blog om te weten hoe Santiago jullie bevalt :)

Lieve groeten,
Julie (Dierick)

Anoniem zei

'n Moeilijke beslissing voor jullie...
We blijven deze zeker steunen voor dik en dun!

In ieder geval grandioos wat jullie nu reeds bereikt hebben!!

Enne...'n dikke merci om XIU (k zie u) ofte in het Spaans YVT (Yo veo ti)te willen mee-dragen!

We kijken al uit naar een verslagje vanuit Santiago!

Pascale en Isabelle

Anoniem zei

Aalbeke-Castrojeriz is absoluut heel mooi! Een hele knappe prestatie, waar jullie terecht fier op mogen zijn! Een moeilijke, maar juiste beslissing, naar ik aanvoel. Wel fijn dat jullie alsnog naar Santiago kunnen.

Vele groetjes,
Mara en Wouter

Rose zei

Diep respect voor wat jullie hebben gedaan,jullie moed en doorzettingsvermogen.
De beslissing om te stoppen is heel verstandig maar ik kan begrijpen dat het voor jullie niet een gemakkelijke beslissing zal zijn geweest. Wat jullie hebben bereikt is echter geweldig en bewonderenswaardig. Geniet van Santiago, ik blijf jullie volgen.

Warme groet, Rose.

Unknown zei

Pieter en Mieke

Wat ons zo treft in jullie verhaal vandaag is jullie grote dankbaarheid.
Met enorm veel respect voor jullie ... daar zijn geen woorden voor.
Francis en Rita

Unknown zei

Pieter en Mieke

Wat ons zo treft in jullie verhaal vandaag is jullie grote dankbaarheid.
Met enorm veel respect voor jullie ... daar zijn geen woorden voor.
Francis en Rita

Anoniem zei

Pieter en Mieke,

ik sluit mij aan bij de reacties!diepe dank omdat je ons liet delen in... groeiende diepere verbondenheid die jullie mochten ervaren: met elkaar, familie en vrienden, bekenden; tToevallige tTochtgenoten; natuur, cultuur;...
Dat jullie verdere tocht een tocht ten leven mag zijn... En dat jullie de Heer ook als verder Tochtgenoot mag ervaren! zr Rosa en medezusters

Carl en Trui zei

Dag Mieke en Pieter,

We volgen jullie ook elke dag via jullie blog.
Wees super trots op wat je bereikt hebt!
Wij hebben ook heel veel respect voor wat jullie hebben gedaan, jullie moed en doorzettingsvermogen.......
Geniet van Santiago,
vele groetjes van Carl en Trui Bevernage
(uit Wevelgem)

lucia en mart, onze wandelingen zei

Mieke en Pieter,
Wat een moeilijke maar grootse beslissing. Jullie hebben Santiago gehaald, zij het niet op de manier die jullie wilden. Zoals boven beschreven hebben wij heel veel respect voor jullie en je doorzettingsvermogen. Dapper om dit besluit nu te nemen. Neem de tijd om te genieten in Santiago en met allen die je dierbaar zijn.


Mart en Lucia

Valery en Koen zei

We hebben jullie boeiende tocht vanuit Nieuwpoort gevolgd. Bravo dat jullie zo ver zijn geraakt en nu deze goede beslissing nemen! Groeten in Santiago en zeg hen daar maar dat we er ook wel eens zullen aankomen...
Valery & Koen