Het vervelende van verouderen is toch wel het vergeten. Stappend langs de weg heb ik duizend-en-één ideeën om deze blog met 'zinvolle' schrijfsels in te vullen, gedachten langs de weg die komen en jammer genoeg ook weer gaan, weggaan, afscheid nemen. Soms komen ze terug, soms niet, net zoals de pelgrims die we langs de weg ontmoeten. En net zoals de pelgrims langs de weg, komen ze de laatste dagen nogal weinig terug. Jammer, maar het is niet anders. Misschien komen ze terug al schrijven aan het verslag.
Goed nieuws om mee te beginnen: voor het eerst sinds de
doorstart vanaf Bourges ben ik een nacht doorgekomen zonder pijnstiller. Het was een experiment om zo vroeg mogelijk het avondmaal te gebruiken (om half zes al) en dan nog een wandelingetje te maken. Voor het slapengaan nog een yoghurtje en onder de dekens. En ja hoor, afgezien van de ligpijn, veroorzaakt door harde veren in de matras, lukt het me om in slaap te vallen.
Deze morgen weer vroeg op pad en dan komt Mieke de man met de hamer tegen. Niet de fysische, maar de mentale. Het is haar even teveel, niet het aantal kilometers, maar wel de ganse setting van mijn ziekte, de kinderen die er alleen voorstaan, elk met hun problemen, de povere slaapmogelijkheden van de laatste dagen, ... het werkt op een mens. Paul zei het ook al: "
Trop is teveel en teveel is
trop!" En ik kan niet goed om met zo'n momenten en weet eigenlijk wel dat ik dan niet moet tussenkomen, maar probeer het toch en dat is niet de goeie manier van doen.
Maar, geholpen door de zon en de prachtige wijnbouwlandschappen en tegen dat we vanuit een wijngaard haast letterlijk het dorpje Caplong binnen
vallen, daarbij een gezellig zondags onderonsje onder dorpsgenoten verstorend, trekt de mist op. Ook het zakje mirabellen, ons toegestopt door een oud vrouwtje, dragen hiertoe bij. We kunnen weer voluit het Sint-Jacobspad volgen, vinden meer en meer plaatsen en plaatsjes die de pelgrim vooruit helpen en tegen de middag bereiken we het stadje Pellegrue met zijn vernieuwde hallen en heel charmant kerkplein. Slechts 6 km scheiden ons van onze eindbestemming in Saint-Ferme. Grote hitte, slepende hellingen en grote dorst houden ons niet meer tegen. We zijn een uur tevroeg en kunnen uitgebreid de oude abdijkerk en het naastgelegen gemeentehuisje bezoeken.
 |
| Plompverloren in het open landschap: een Sint-Maartenskerkje |
 |
| Zonder woorden. |
 |
| De grondstof van wat binnenkort Entre-deux-mers wordt |
 |
| Ook het verkeer moet rekening houden met de pelgrims. |
2 opmerkingen:
Geheim bericht – STOP – aan Pieter en Mieke – STOP – Belangrijke boodschap – STOP – op te halen – STOP – in Camping du Gave – STOP – Chemin du camping – STOP – 64390 Sauveterre de Béarn – Graag op blog – STOP – laten weten – STOP – wanneer jullie daar – STOP – zo ongeveer – STOP – zouden passeren – STOP – Aanmelden bij onthaal – STOP – en geheime boodschap ophalen – STOP - op naam van – STOP – Mieke en Pieter – STOP
Haha wat een leuk berichtje hier boven :)
Maar hé tante Mieke en nonkel Pieter helaas zullen er nog veel van die dagen voorvallen zeker als je op zo een tocht bent en moet steunen op elkaar en de realiteit soms even komt piepen om het hoekje maar gelukkig kunnen jullie die steun vinden en zitten er hier in het Belgen land een heleboel vrienden en familie te denken aan jullie... Geniet van elk moment, laat tranen die opkomen maar vloeien, laat vloekende woorden maar even zweven in de lucht en vooral laat de liefde voor elkaar overheersen xxx
Een reactie posten