De Sinterklaasbom

Het is zaterdag 28 september. We zitten aan de rand van Burgos in een mini-mini-mini bungalowtje te wachten op de komst van twee avonturiers en hun mini's. Het is koud, het heeft vannacht en vanmorgen geregend en er is hier niets te doen. Ideale omstandigheden dus om één en ander eventjes op en rij te plaatsen. Dat is gisterenavond eigenlijk al begonnen toen Mieke zei dat we sedert we in Spanje zijn, ze nog niet de indruk heeft gehad dat de Camino vooral een echte weg naar binnen is. Het blijft bij oppervlakkigheden als kilometers malen, een bed voor de nacht te pakken krijgen, regelmatig, voldoende en gevarieerd aan voedsel en voldoende slaap zien te komen. We willen graag wat meer naar de diepte. Soms zijn er van die momenten, maar ze zijn schaars.
Cesuur.
Er is een bom gevallen. De Sinterklaasbom. Moet ook wel lukken, gisteren nog op de ingangsdeur van een kerk hier in Burgos de legende van de goedheilige man uitgebeeld gezien, bijna precies zoals ik mij herinner uit een vertel-diamontage van in het eerste leerjaar (zie foto). Deze bom viel om precies14 u 47. Dat is natuurlijk het moment dat broerlief met een grote smile door ons bungalow-vensterraampje naar binnen keek. Man man man, zo'n overvloed aan geschenkjes, brieven, snoeperijen en hartverwarmertjes... alles samen toch zo'n goeie twintig kilo... Het zal dus een heel strenge selectie met een bezwaard hart worden. We krijgen zowaar de tranen in de ogen met zovele uitingen van sympathie en ondersteuning.
Dankjewel, dankjewel allemaal!!!
Ik  hou hier eventjes op, we moeten dringend nog veel bijpraten en de tijd gaat ongenadig vooruit.

Een blitsbezoek gisteren bracht ons tot bij de kathedraal in Burgos. Onbeschrijfelijk ....

De portaalpoort van de San Nicolaskerk ... wie heeft ook een herkenningsmoment uit de kindertijd?

de Sinterklaasbom: teveel goedheid en attenties 

Een nieuwe ontmoeting ... met oude bekenden.