Landes

We hebben goed geboerd vandaag: de vijfendertig obligatoire kilometers zijn er uiteindelijk bijna zevenendertig geworden, de grote schuldige is nog steeds de nieuwe autosnelweg. (Ikzelf heb ook goed geboerd onderweg, dat is echter de schuld van een bobbel vanbinnen, maar dit geheel terzijde.) Het is kwart voor vier, we hebben onze douche gehad en zijn in handen van Henri, hospitalier van de gîte van de amis de Saint-Jacques. Goeie handen, dat hebben we al door, want hij zal ons straks verwennen met quiche Lorraine en nog meer van dat.
Vanmorgen maakt de GSM-wekker ons al om 5 uur wakker. We weten dat het een warme dag wordt en de af te leggen weg is behoorlijk lang. Om zes uur en drie minuten staan we gepakt en gezakt op het dorpsplein voor een kiekje van ons vertrek. Speciaal, omdat het nog pikdonker is. De eerste kilometers zijn met het koplampje langs dezelfde oude spoorlijn als die van gisteren. We zien het morgenlicht langzaam verschijnen en bij het doorbreken van de eerste zonnestraal zijn we al goed zes kilometer op weg. De fut zit erin, de weg is mooi maar vrij eentonig. Ik moet denken aan de bezinningstekst over pelgrimeren die ik tijdens het ontbijt onder ogen kreeg: de weg van de pelgrim en de levensweg kunnen aardig parallel lopen. Of helemaal verschillend, al naargelang.
De eerste tien kilometer geen enkele bocht: de oude spoorlijn stuurt ons in rechte lijn op het doel af, alleen gehinderd door de autosnelweg. Die stuurt ons iets meer naar het oosten en we zien gigantische maïsvelden, beregend met impressionante beregeningstoestellen die cirkels maken van wel een kilometer diameter. Voor de leerlingen van de derdes: 'pivot irrigation circles', dat komt in het derde trimester als we het hebben over de landbouw in de USA. We zien eveneens eendenfarms en weten direct waar de eendenborstfilet en de magret de canard vandaan komen, dan vinden we de spoorlijn terug voor een tiental kilometer. We wanen ons bij momenten in de kempen, die hier Landes heten en mijn karretje en ik hebben een nieuwe vijand ontdekt: naast de losse keien, de modder en het lange gras is er nu ook het mulle zand.
De Landes is trouwens ook de naam van het nieuwe departement dat we deze voormiddag zijn binnengestapt. Het dertiende en voorlaatste. We hadden al: Nord, Aisne, Marne, Aube, Yonne, Nièvre, Cher, Indre, Creuse, Haut Vienne, Dordogne, en Gironde. Volgt nog Pyrenées Atlantiques en dan Spanje binnen. Als 't God belieft, zou ik zeggen, maar ik weet zeker dat dat het geval is ... alleen .... bobbel hé (ik weiger nog verder om hem 'Mister' te noemen).

't Was toch zeker de moeite om eens vroeg op te staan.

We zijn dus welgekomen in de Landes.

Impressionant, die cirkelirrigatie!

Een nieuwe ontmoeting ...