Pampeldinges

't Is weer zover, we kijken naar elkaar en zien dat we hetzelfde denken: "We zijn aangekomen in Pamplona, helemaal te voet vanuit de Markesteert..." Het klinkt zo irreëel, maar toch is het zo. Kijk maar na op de blog. Alleen het berichtje van 15 augustus moet je dan voor het gemak maar eens overslaan.
We moeten wel nog wat wennen aan Spanje, en dan heb ik het niet enkel over de taal. Een ontbijt krijgen bijvoorbeeld in het hotel, de albergue of de refugio is geen evidentie. Wie wil ontbijten, trekt even naar een daarvoor uitgeruste gelegenheid. Een kerk binnenstappen gaat ook niet zomaar. Tot nu toe zijn we enkel binnengeraakt in de abdijkerk van Roncesvalles en in de kathedraal van Pamplona, deze laatste tegen een pelgrimstarief van 3 euro, ook al anders dan in Frankrijk, waar we nooit moesten betalen.
Deze morgen halen we ontbijt in een klein winkeltje vlak tegenover de albergue, verorberen dit en trekken op pad. Het is wat minder koud dan gisteren, maar ook vandaag moeten we de paraplu bovenhalen. De vijftien kilometer die ons scheiden van Pamplona zijn voor de auto's recht en vlak, voor de pelgrims kronkelend, zowel in horizontale als in vertikale richting. We krijgen het er heus bijna warm van! Uiteindelijk wandelen we de stad, die een speciale band heeft met Ernest Hemingway, binnen. Het lijkt wel langs de achterdeur: we steken de Rio Arga over, lopen langs een vestingmuur door een kleine poort en plots zijn we midden in de stad. Een minuut later al staan we vlak voor de kathedraal: zinderende gothiek met een neo-classicistische voorgevel. De drie euro zijn geen weggegooid geld, want het interieur is van een totaal andere orde dan dat in de Franse kathedralen.
We slenteren verder nog wat door de Pamplonaanse, Pamploneese, Pamplotische, Pampelplotse of wat-dan-ook straten en verheugen er ons op dit morgen zonder rugzak en met wat meer tijd allemaal nog eens over te doen. Pamplona is een fantastische stad, Hemingway heeft daar zeker al gelijk in. Hij hield van de stierenlopen in de straten en hielp ze wereldberoemd maken. De eerste week van juli betaal je dan ook drie tot vier keer zoveel als nu voor een hotelkamer. We boffen dus dat de stierenlopen niet samenvallen met de Corneliusfeesten in Aalbeke, want dat is nu. Dank om eraan te herinneren, Ginette en veel plezier gewenst aan alle dorpsgenoten het komende weekend!
Ik schrijf dit alles vanuit de receptie van de Clinica de Universidad. Geen paniek, we komen enkel even checken of ze hier de port-a-cath kunnen spoelen, meer is er niet aan de hand. Een welwillende en Engels-sprekende man is zich momenteel aan het uitsloven om dit voor ons in orde te brengen. Maar als hij de verzekeringskaart ziet, legt hij, duidelijk gegeneerd en met spijt, uit dat we in een Hospitales publicos moeten zijn. Hij loopt met ons mee om de weg te wijzen, want het openbare ziekenhuis is niet veraf. Bij het afscheid verontschuldigt hij zich nog uitvoerig en zegt zijn naam: Santiago...
Intussen zijn we ingecheckt bij het andere ziekenhuis en wachten op de behandeling, ze maken er vandaag nog werk van. Lieve mensen hier!

Een nieuwe ontmoeting ...

Net als in Vlaanderen is de Mariaverering in Spanje zeer groot. Dit beeldje staat centraal in de kathedraal te Pamplona.

We staan in de voormalige keuken van het klooster naast de kathedraal. Het fototoestel ligt op de grond en kijkt recht in de ellenlange centrale schouwpijp.

De 'Encierro' is de wereldberoemde jaarlijkse stierenstraatloop in Pamplona. Ze zijn er hier blijkbaar nogal fier op!