Een schitterend tijdschrift

Vandaag geen reisverslag, geen nieuwe ontmoetingen en geen wilde avonturen, zelfs geen verslag van de verkenning van een charmant Zuid-Frans stadje. Vandaag even stilstaan, dat moet af en toe ook eens gebeuren. We zijn los van elkaar tot de vaststelling gekomen dat we in het rood zijn gegaan en dat we eigenlijk nood hebben aan een rustpauze die langer dan één dag duurt. Bij Mieke uit zich dat voornamelijk in pijn aan het linkerbeen, niet tijdens het wandelen, maar tijdens de nachtrust. Bij mij is het de nachtrust zelf die onder vuur ligt. Hetzij door buikpijn, hetzij door rugpijn. De lange etappes van de voorbije dagen zijn wellicht niet de enige oorzaken, we zijn er ons van bewust dat we wellicht te weinig drinken en te lang stappen zonder stoppen. Dat komt deels door de zeer lange trajecten in de bossen van de laatste dagen, waar niet echt mogelijkheden waren om eens op het gemak uit te blazen. Behalve dan in het sublieme Bostens gisteren, maar dat zijn uiteraard uitzonderingen.
We blijven dus niet één dag, maar twee dagen in Mont-de-Marsan hangen. Bovendien gaan we de volgende twee (lange) etappes  herindelen in drie dagmarsen, zodat we niet onmiddellijk weer in het rood moeten gaan. Intussen halen we ook wat mail-achterstand in en kan er een extra skype-momentje met de dochters bij. Er is namelijk veel te vertellen hé, vooral nu niet alleen Saskia, maar ook Heidi voor nog meer nageslacht zal zorgen! Straffe madammen hé, die Hanssens-dochters. En dat is lang niet het enige hoor (maar wel het belangrijkste!).  Zo kregen we deze morgen vroeg de vijfde editie van het e-zine 'El Camino' tussen de boterhammen geschoven. Het enige tijdschrift waarvan de redactie -zijnde Heidi, Saskia en Jolien met hulp van wederhelften en nakomelingen- meer mensen telt dan het doelpubliek -zijnde twee pelgrims op weg naar... Prachtig nummer dit keer, we zijn echt fier op hun kunnen. Maar er is veel meer dan dat: ze oogsten wat ik gezaaid heb. Letterlijk dan: met het mooie weer is de moestuin in topvorm en al die heerlijkheden worden met liefde en vakmanschap klaargemaakt en ingevroren voor latere consumptie. Schitterend, nietwaar?
En wij, wij zijn weer een stukje meer op het gemak, nu we merken dat in Thuisland alles op wieltjes loopt. De weg is nog lang, maar binnen een week trekken we de Pyreneeën over (Pyrenee na Pyrenee na Pyrenee, telkens één tegelijk hé, we nemen onze tijd) en dan zijn we in Spanje! Ik vond mezelf heel erg overmoedig toen ik in juni de topografische kaarten van Spanje voor de gps kocht, maar het begint erop te lijken dat we ze zullen gebruiken!
Met dank aan jullie allemaal, je bent met honderden, die ons steunen, volgen en vooruitstuwen.

We hebben eens kort onze neus buiten gestoken en kunnen vaststellen dat Mont-de-Marsan effectief aan de samenvloeiïng van 2 riviertjes ligt: Douze en Midou. Vanaf de samenvloeiïng heet de rivier trouwens Midouze :-)

De voorpagina van een schitterend tijdschrift...