Nooit meer alleen

En plots zitten we midden de mensen, midden de pelgrims zelfs. In Ostabat komen er drie van de vier belangrijkste Franse wegen naar Compostella samen. Volgens Huguette, die hier ook net aangekomen is, logeren in de gîte d'étappe waar we nu zijn, jaarlijks 500 pelgrims van de route de Vézelay en 12000 (juist, ja, met drie nulletjes) mensen die via de route van Le Puy en Velay komen. De derde route start in Mont-Saint-Michel en gaat over Parijs en Tours.
Gisterenavond heb ik nog eens het trukje van de superlichte maaltijd geprobeerd. Onze gastheer was een heel joviale man, die alle begrip had en mij met veel empathie een kom bouillon van de soep en een yoghurtje serveerde. De nacht verloopt dan ook zonder pijn en om zeven uur kan ik fris en monter de bedstee verlaten. Met nog een stevig ontbijt erbij zijn de batterijen weer helemaal opgeladen om er een stevige lap op te geven. En dat is nodig, want de computer geeft 700 hoogtemeters aan, bijna volledig teniet gedaan door 600 meter hoogteverlies. De Pyreneeën laten zich voor het eerst voelen, maar wederom niet zien. De lucht is betrokken en na een halve kilometer moeten de paraplu's uit hun knusse hoesje om nog eens wat nattigheid te weren voor een tweetal uur. De regen is van het type dat wij op zijn Zuid-West-Vlaams zo kleurrijk 'smukken' noemen, maar verder toch wel een grijze bedoening is.
Tijdens een vroeg middagmaal in het stadje Saint-Palais zien we toch enkele keren de zon komen piepen. In Saint-Palais doen we ook nog een poging om iets meer te weten te komen over het verdwenen pakje van gisteren. De geheimzinnige weldoener blijkt een groepje collega's van school te zijn, de collega's van de Pastorale Animatie-Groep (kortweg PAG). Dankjewel, lieve collega's, het doet sowieso heel veel deugd dat jullie dit hebben opgezet!
In de namiddag volgt dan een eerste serieuze test voor onze klimspieren. We gaan in één ruk van 48 naar 280 meter hoogte, met op het einde een stenige helling met 130 meter hoogteverschil. Maar we doorstaan de test met brio (en blazen) en steken de laatste vier kilometer minstens 15 mensen voorbij. En we voelen ons meteen weer erg jong, we schatten de gemiddelde leeftijd van de gasten in de gîte hier toch en eind boven de zestig.
Vanaf nu krijgt onze pelgrimage een andere wending. We stappen van de ene grote en volle gite naar de andere, moeten niet meer reserveren. We komen straks (maandag) ook in Spanje. Ik weet nog niet hoe het zal gaan met telefoon en internet. Misschien komen er enkele dagen radiostilte vanaf maandag... Maar vooral, we zullen niet meer alleen zijn, zullen in een wereld van pelgrims, multinationalisme en broederlijkheid terechtkomen. We voelen er ons klaar voor.

Toch nog even proberen te achterhalen wat er met het pakje zou kunnen gebeurd zijn.

We zijn in Frans Baskenland terecht gekomen en dat is duidelijk aan de wegwijzers te merken.

De weg naar boven is soms lastig ...

... maar het bovenkomen verzacht de pijn.