Vanuit de pastorie

We zijn gelogeerd in de pastorie van Condé-sur-l'Escaut, een Vauban-stadje langs de Schelde juist aan de andere kant van de grens met België. Dit was de tweede dag langs de Schelde dus. Lang is ze wel, die Schelde, we kunnen ervan meespreken. Waar we ook van kunnen meespreken is de stilte die ons overvallen is van zodra we de grens zijn overgestoken in het plaatsje Laplaigne. Eerst door de velden, daarna langs de Schelde. Heerlijk is dat misschien ook wel een piepklein beetje saai, want het traject van Mortagne-Nord naar Condé is zo'n 10 kilometer en zo goed als kaarsrecht. Behalve drie mensen, die zich onledig houden met het talud van een spaarbekken, komen we er geen kat tegen. Wel een paar tientallen konijntjes en naar het einde toe enkele groepen kinderen op wandel met hun begeleiders. Op het stadhuis van Condé krijgen we onze tweede Franse stempel op voorwaarde dat we de groeten doen op TV aan de lieftallige bediende van de dienst burgerzaken, mochten we het nieuws ooit halen. Blijkbaar is de route die we volgen niet één van de drukst bewandelde Compostellaroutes.
In de kerk van Condé ontmoeten we dan een klein meneertje die naar wat erkenning op zoek ik voor de bloemen waarmee hij de donkere en slecht onderhouden kerk wat wil opfleuren. Hij wijst ons ook de pastorie aan en daar krijgen we vijf minuten later al een kamer aangeboden om de nacht in door te brengen. In ruil voor zijn gastvrijheid ontmossen we eerst even zijn koer, 't is de moeite. Maar hij weet het nog niet ... ssst.

Klaar voor alweer een fikse wandeling.

We passen onze kledij aan aan het landschap!

Het kleurpotlodenbos van Vieux-Condé.

Werken voor kost en inwoon ... geheel vrijwillig overigens.