Een klein beetje meer pelgrim

Vandaag ben ik een heel klein beetje meer pelgrim dan de voorbije dagen. Dit heeft niks te maken met een diep geworteld verlangen om naar de volle autheticiteit van deze onderneming te boren en als doorgewinterd Compostellaganger de stad Santiago binnen te trekken. De reden is veel prozaïscher:  de kleine teen van mijn rechtervoet is een beetje ontstoken ter hoogte van het nagelbed en doet wat pijn in mijn stapschoenen. Die heb ik nu verruild voor mijn sandalen voor de laatste vijftien kilometer van de dag. Het zal me eveneens in lichte mate afhelpen van de 'witte sokjes' die de onderkant van mijn ontblote benen (ont)sieren en waar Dythe zo graag de draak mee steekt. Maar dat zal ze nu niet meer kunnen doen, want vanmorgen namen we afscheid van het gezin Bart, Nele en kornuiten. Al om zeven uur zijn we weg van de camping waar we een zalige, rustige en verkwikkende nacht hadden in de caravan. Duizendmaal dank, kleine broer en schoonzus voor alle steun, hulp, inzet, werk en zorg. Jullie waren super!
Om acht uur vertrekken we van exact het punt waar we gisteren in de auto gestapt zijn (volgens mij hebben we de laatste vijftig meter van gisteren deze morgen nog eens overgedaan). Een rustige wandeling die algauw langs het verlaten Canal de Bourgogne loopt. Nu we het département de l'Aube verlaten hebben, zijn we ook niet langer in de région Champagne-Ardennes, maar in de Bourgogne. Als we van het kanaal wegdraaien, het dorpje Roffey binnen, krijgen we de eerste helling voor de voeten geschoven. We moeten vandaag tweemaal van helemaal beneden in de vallei (130 m) naar helemaal boven (250m/285m). Gelukkig is er wat wind en soms een wolk om ons niet helemaal te laten smelten. Over de middag is er wat tijd om mails te beantwoorden. Je houdt het niet voor mogelijk, zo ver van alle bewoning. We vernemen van verschillende kanten het nieuws over de treinramp nabij Santiago. We dragen de gedachtenis van al deze mensen mee op deze 25 juli, uitgerekend de feestdag van Sint-Jacob!
De 35 kilometer  van gisteren lijken goed verteerd, want straks doen we nog even wat sighseeing in de wijnstad Chablis, waar onze tent intussen een piepklein hoekje van de gemeentecamping inneemt.

Kun je op een mooiere manier een spiksplinternieuwe wandeldag beginnen? Het Canal de Bourgogne.

Het landschap evolueert steeds ... na de eerste heuvelkam wordt het dorpje Vézannes in het landschap geschilderd

Saskia, Ginette, Roos, Ann, .... dit zijn de omstandigheden waarin je laatste mail werd verzonden!

Na de laatste heuvelkam zijn de akkers ineens niet meer geel, maar intens groen van de wijngaarden.