Dierenvrienden

De dag begint met zeven slagen uit de klokkentoren van de kerk te Guignicourt. We hebben om 9.30 uur afgesproken met Annie en Carlos en hebben dus even de tijd om onze tent, slaapmatjes, slaapzakken enz. op te bergen in de rugzakken. De tent moet ook eerst gedroogd worden in de ochtendlijke zonnestraaltjes, een werk waarvoor enig geduld vereist is. Maar ik heb in deze twaalf dagen al geleerd dat wachten niet noodzakelijk altijd oersaai en volslagen zinloos moet zijn. We gebruiken een koffie op het terras van de camping en werken er meteen ook ons ontbijt naar binnen. Tegen de tijd dat we allebei nog een sanitaire stop gemaakt hebben, zijn onze tijdelijke tochtgenoten ter plaatse en kunnen we de dagtocht aanvatten. 25 kilometer, maar zonder de grote rugzak annex Carrix, die in de wagen van Annie en Carlos blijft en deze avond achterkomt. Na onze goeie daad van gisteren met weggelopen Bobby, voorzien we vandaag bij onze picknik een kolonie mieren van voldoende broodkruimels voor een heus mierenfeestmaal en helpen we een schaap redden dat in het verbindingskanaal tussen Aisne en Marne gesukkeld was. Voor de vis die op het kanaal drijft kan zelfs mond-op-mond beademing geen baat meer brengen volgens Annie. We doen dan ook geen poging. Verder lopen we het eerste deel van de dag door alweer uitgestrekte akkers met vooral graansoorten en hier en daar wat aardappelen, luzerne, zonnebloemen en één enkel papaverveld. Tot in de hoofdstad van de Champagnestreek is echter nog geen enkele druif te vinden, laat staan een wijngaard.
Nu zijn we in Reims, ons eerste grote ankerpunt. De kilometerteller van de gps staat op een goeie 275 kilometer. Dat zijn er een kleine 50 meer dan ons reisschema aangeeft, maar dat heeft natuurlijk te maken met omwegen, afdwalingen, bezoekjes aan kerken en vooral aan de bijna dagelijkse zoektocht naar een slaapgelegenheid, voedsel en in mindere mate naar geschikte sanitaire voorzieningen, al dan niet in een natuurlijk kader. Morgen wordt een rustdag in Reims zelf. We flaneren even door de stad zonder rugzak, brengen een bezoekje aan de kathedraal en rusten vooral uit om er dan weer tegenaan te gaan. Volgende week zouden we dan al in Troyes aankomen, waar we ergens Bart, Nele en co zouden ontmoeten. Vanaf nu komen we op wat meer gekende pelgrimswegen en verwachten we ook iets vlotter slaapplaatsen te kunnen vinden.
We installeren ons in het 'Maison diocésaine Saint-Sixte' en gaan met zijn vieren nog een Italiaanse eetgelegenheid binnen. Alhoewel we het niet van plan waren, trekken we toch nog naar het plein voor de kathedraal om de reeds van in La Malmaison aangekondigde klank- en lichtshow op de gevel van de kathedraal te kunnen meemaken. Feeëriek, grandioos en adembenemend, een prachtig moment om de 'inleiding' op ons avontuur af te ronden en een prachtig kader voor een hartelijk afscheid van onze warmhartige gasten.

Een brug over de Aisne laat een mooie inkijk op Guignicourt toe.

Boerderijen van 400 ha en meer zijn de regel.

Na de warme akkers, de koelte van lommer en water.

We jagen het schaap naar de overkant, waar zijn herder het kan opvissen.

De kathedraal komt tot leven als een gigantisch projectiescherm.