Santiago door beginners: Warm, saai en mooi

Horizontaal, dat is de positie waarin ik mij bevind om dit korte schrijfsel op te tekenen. De locatie is Payns, een dorp met een gesloten hotel, een verdwenen pastoor, een halve bakker en een sportzaal met stinkende kleedkamers. Onze sublieme gastheren van gisteren hebben ons de raad gegeven niet in Savières te overnachten, de mevrouw die instaat voor pelgrimopvang aldaar is er niet. In Payns, zo'n vier kilometer verder, zijn er twee mogelijkheden: de Canadeese pastoor en het hotel. En ja hoor: de pastoor is onvindbaar, zelfs voor de burgemeester, en het hotel is dicht... Daar staan we, geen zin om door te lopen wegens al bijna 30 kilometer in de benen en de zware hitte die nu al twee weken aanhoudt. Bij het laatste huis bellen we aan, stellen ons voor en vragen waar de burgemeester wel mag wonen. "C'est moi!", is zijn korte maar verassende antwoord. Na onze goeie ervaring met burgemeesters vorige week in La Malmaison, denken we gered te zijn. Toch lijkt er ons een beduidende portie tegenzin aanwezig te zijn. Uiteindelijk krijgen we, na veel over- en weer getelefoneer en een half uur rechtstaande wachten in de blakende zon, de kleedkamers van de gemeentelijke sporthal ter beschikking. We kijken geen gegeven paard in de bek en zijn dankbaar voor de moeite en de tijd die de burgervader aan ons besteedt. Wat de wandeling zelf betreft zijn drie woorden voldoende: warm, saai en mooi. Mooi door het schitterende decor van het afgedankte kanaal van de Haute Seine, dat we zo'n 20 kilometer gevolgd hebben, saai omwille van die 20 kilometer quasi onveranderlijk hetzelfde, immer rechtdoor, en warm, tja door de zon zeker? Voilà, 20 na negen, Mieke slaapt al. We willen morgen evenals vandaag profiteren van de frisse ochtendlijke uurtjes! Troyes is de bestemming.