Ijsberen in de Sahara

Zoals iedereen weet zijn dit woorden van Bredero: "Het kan verkeren". De context waarin ze dit keer van toepassing zijn, gaat als volgt: we hadden het idee dat ons vandaag een vrij makkelijke etappe te wachten stond, maar ... Inderdaad, we zijn aangekomen op onze dagbestemming in Cravant als een paar ijsberen in de Sahara. Een samenloop van omstandigheden, wellicht. De eerste ervan eigenlijk al twee dagen geleden, als ik bel naar de 'Centre d'accueil' in Chablis, waar men zegt dat de pelgrimsbedden momenteel niet beschikbaar zijn. We wijken uit naar de gemeentecamping, maar dat betekent slapen op matjes en daar zijn we iets minder goed in. Om zes uur zijn we wakker, maar niet uitgeslapen.
Om zeven uur zijn we al op stap onder een bewolkte hemel en met een vochtzwangere lucht en hoge temperaturen. Bovendien zit er veel klimwerk in het parcours en lopen minstens 20 van de 23 kilometer over grind- en keiwegen. Reden genoeg tot klagen, zou je denken, maar dat doen we niet hoor. We zijn op vakantie, zijn de hele tijd samen en zijn bezig met het realiseren van een haast onmogelijke droom. Maar we mogen toch wel eens afgepeigerd zijn hé? Als ijsberen in de Sahara dus! En voor morgen voorspelt men 36 graden in deze regio... De tocht was overigens weeral heel mooi, dat zal nog maar eens blijken uit de foto's! Kijk maar.

In de bergops is Mieke onklopbaar. Manlief komt gedwee achter met het karretje. Vooral dit soort stenige hellingen is nogal eens lastig

Het snoeien van de wijngaarden gaat snoeihard, telkens 2 rijen ineens.

Het kerkje van Préhy lijkt de wijngaarden te bewaken.

Aangekomen! Het water van de rivier Yonne lonkt, maar er is geen strandje...