Santiago door beginners: Een mannenkoor op stap

We zijn aan het praten met Martin en Lucie, een Nederlands koppel op weg van Troyes naar Chateauroux, als de gastvrouw van het 'chambres d'hôtes' de woonkamer binnenkomt met haar twee honden. De dame weegt wellicht minder dan veertig kilogram, maar heeft de uitstraling van een kasteelvrouw zoals ze daar met haar twee honden staat. Het antieke decor van het gastenverblijf helpt natuurlijk ook: het huis dateert van voor de Franse revolutie en het intérieur heeft nauwelijks wijzigingen ondergaan.
Dit wordt wellicht alweer een nacht met veel slaap. Het hotel waar we met Saskia en Christof verbleven heeft goede bedden, is niet lawaaierig en de kamers zijn duister genoeg voor een nachtrust tot diep in de morgen. Dit hebben we echter niet gedaan gezien de 28 kilometer die vandaag op het programma stonden. We zijn wellicht wat spelbreker geweest voor dochter- en schoonzoonlief op de eerste dag van hun vakantie, want om acht uur wilden we graag in Tannay staan om de etappe te starten. En hoe!
Bij het verlaten van het stadje horen we plots gezang achter ons: een zevental scouts op stap in de vroege morgen. Ze halen ons in en steken ons voorbij, het Compostellalied uit volle borst voor zich uit zingend, Correct, in twee stemmen en op maat van hun stappen. Die zijn wat groter dan die van ons, maar we laten ons meeslepen door de energie van het gezang! Jammer genoeg gaan ze na een kilometer of wat de andere kant uit.
Voor we door het bos trekken, zien we bij een stenen kruis weerom een hoopje steentjes. We hebben er zelf eentje bijgelegd als nagedachtenis voor schoonzus Anny en nicht Saskia, allebei veel te vroeg door kanker uit het leven weggenomen. We voelen er ons goed bij om dit te kunnen doen.
Dan is het tijd om ook wat aan mezelf te denken, ik moet namelijk in Bourges, da's voorzien voor eind deze week, naar het ziekenhuis om de port-a-cath te laten spoelen. Ik heb de telefoonnummers van alle ziekenhuizen onderweg bij en bel dus. De verbazing is groot als men me laconiek zegt dat dat in Frankrijk niet meer gedaan wordt. Ik bel meteen mijn dokter-specialist in Kortrijk en die vindt het niet zo erg, alleen wil hij dat ik het ook nog eens probeer in Limoges, binnen een kleine twee weken. We zitten in een bushokje voor dit intermezzo en omdat er toch wat regen valt, besluiten we ook meteen de overnachting voor morgen vast te leggen in La Charité-sur-Loire. Da's 35 kilometer van hier... We zien het zitten hoor!