Santiago door beginners: Kilometers vreten

Het enthousiasme van de eerste dagen heeft me ertoe gedreven om elke dag een post op de blog te doen. Vandaag merk ik dat het niet evident is om dit vol te houden, maar dat was van het begin af aan eigenlijk ook niet de bedoeling. Vandaag was in menig opzicht anders dan de vorige dagen: het was een kilometervretersdag, het was ook een pechdag, een verdwaaldag en een dag met moeilijkheden om slaapplaats te vinden. Het oorspronkelijke idee was om tot in Le Boujon te wandelen en dan morgen een korte wandeling (een goeie 5 km slechts) naar Autreppes te maken. Morgen is de dag van onze huwelijksverjaardag en we zouden het dan even heel rustig doen. Maar bij nader toezien blijkt dat niet zo'n schitterend idee, want Le Boujon is een boerengat van hoop en al 30 huizen en Autreppes is maar een beetje groter. Beide hebben geen hotel, restaurant noch B&B. Het zou dus een saaie verjaardag worden. Dus hebben we vandaag doorgestoken tot Autreppes en morgen wordt het een korte wandeldag naar het stadje Vervins, waar hopelijk toch wel op z'n minst een hotel is.
Volgens de voorbereidingen zouden we dan 25 kilometer moeten wandelen vandaag. Een haalbare kaart, dachten we, als je het gemak waarmee we vorige etappes afhaspelden in overweging neemt. We zijn tijdig wakker, de ochtendzon droogt onze tent gezwind en om half negen staan we aan de plaatselijke Proxi om ons een ontbijt te kopen. Om negen uur zijn we op weg en om elf uur reeds in de bibliotheek van Nouvion-en-Thiérache om eens op een échte computer te kunnen werken. De bib is normaal gezien gesloten op maandag, maar voor Compostella-pelgrims kan altijd iets meer...
We vinden een keigoeie Pizzeria in datzelfde Nouvion en om één uur staan we in de Aldi voor een kleine bevoorrading voor deze avond en morgenvroeg. Dan op stap. Kilometers vreten. Een vrij saaie weg ook nog. Het thermometertje-annex-kompas dat Sylvie ons bezorgde piekt tot 33 graden, in de schaduw weliswaar. Een vriendelijke meneer vult onze bidons aan met water en doet er zelfs wat ijsblokjes bij. Dan blijkt plots het bandje van de Carrix leeg te lopen. We stoppen bij een loonwerker, waar men ons bandje weer oppompt, maar zo'n 2 kilometer verder is het alweer helemaal plat. Ik neem de rugzak noodgedwongen op de rug en laat het karretje achter me bungelen. De laatste vijf kilometer gaan door een groot bos. Een kaarsrechte weg, die echter van asfalt overgaat in steenslag, dan aardeweg, dan modderweg en dan helemaal weg. Bramen en andere stekelplanten verhinderen ons de rechte lijn aan te houden en bovendien valt het signaal van de gps weg doordat het bladerdek te dicht is. We proberen de richting zo goed mogelijk aan te houden tot de eerstvolgende weg. Daar merken we dat we toch een paar honderd meter zijn afgedwaald. Vrij uitgeput landen we in het dorpje Autreppes, waar de gite al twee jaar gesloten blijkt, de mensen niet echt meedenken om slaapplaats te vinden en wij er een beetje moedeloos bij worden. We keren op onze stappen terug en komen uiteindelijk terug bij de plaats waar we kano's zagen liggen om de Oise mee af te varen. Daar zit een meneer op een bankje en we leggen ons probleem voor. Vanaf dat moment gaat alles weer de goede kant uit. We mogen zonder probleem onze tent zetten en de vriendelijke meneer haalt nog twee grote bidons water om ons te wassen, een pomp voor ons bandje en morgen gaat hij op zoek naar stopgerief. Alles komt uiteindelijk goed. Morgen relaxdag. Onze kilometerteller staat op 165,4 na een week. Daarvan zijn er 32 van vandaag... En nu ga ik slapen!