Santiago door beginners: Een dag in drie/vier delen

Voor ons, Belgen, is het vandaag feest. We krijgen een splinternieuwe (alhoewel...) koning op onze nationale feestdag. Voor ons, Fransen, is er de apotheose van onze honderdste Tour de France. En voor ons, pelgrims, is het een dag in drie delen: een voormiddag, een namiddag en een avond. (???) De voormiddag begint met inpakken, ontbijten en vertrekken Zoals altijd dus, alleen valt het ontbijt nu na het vertrekken, want we moeten het brood nog kopen. We besluiten de omweg langs het mooie maar saaie kanaal niet te maken en linea recta naar Troyes te stappen. Dat betekent slechts een goeie 12 kilometer voor vandaag, waardoor we op de middag reeds onze stempel gekregen hebben in de kathedraal. Die kathedraal is zo stil, sereen en sfeervol dat er haast iets mystiek van uitgaat. de uitgespoken geur van wierook en de rustige stemmige gregoriaanse gezangen helpen daarbij. We zijn er nagenoeg alleen en algauw vallen de beproevingen van warmte, last, insectenbeten, stramme spieren enz. weg en maken plaats voor overpeinzing en gebed. Het zwaard van Damocles dat ons boven het hoofd hangt onder de vorm van mister bobbel, is prominent aanwezig, maar lijkt anderzijds geen vat te krijgen op de gang der dingen. Voor hoelang nog?.. Omstreeks vijf uur ontmoeten we Jan en Nina aan de kathedraal. We praten wat bij en hebben een tweede afspraak voor het avondeten met ook Bart, Nele en de kinderen op de Place Alexandre Israel. Zoals de Grieken eens Troje veroverden, zo nemen de Hanssens deze avond Troyes in. Mieke neemt dan voor even de plaats van Helena in wat mij betreft, ik neem haar overmorgen terug mee uit Troyes!
Er komt ook nog een onverwacht vierde deel bijgeslopen: de nacht. Naar verwachting zou die rustig verlopen, maar dat loopt eventjes anders. Is het de roggevleugel of het ijsje of het spuitwater? Of gewoon de warmte? Ik kan lange tijd de slaap niet vatten door een wee gevoel in de buik. Om half vier word ik wakker door een geroep dat van buiten komt. Bij nader toezien (-luisteren) is het een vrouwenstem die met tussenpozen "au secours"roept. Na nog een poosje wachten besluit ik 112 te bellen. Men verbindt mij door met de 'sapeurs-pompiers' en die beloven langs te komen. Een kwartier later krijg ik telefoon terug dat ze aan de deur staan en of ik even wil naar buiten komen, ze horen niks. Geen wonder, want de motor van hun camionette draait nog. Van zodra die afligt, horen ze het ook en schieten in gang. Ik weet alleen dat het roepen na nog eens een tiental minuten is opgehouden. Het volgende wat ik weet is dat Mieke om 9.40 u is opgestaan...