Champaubert: een verloren gat in het land waarvan de zegswijze doet vermoeden dat God Himself er zijn zevende dag doorbracht. De temperatuur is er evengoed veel te hoog. Sylvies thermometertje wees deze namiddag 40 graden aan. We hebben ontdekt dat de paraplus, die we nu al zo'n 300 kilometer werkeloos meezeulen, in deze ook nuttig kunnen zijn.
Voorbije nacht kan geen onverdeeld succes genoemd worden: de kamer is niet voldoende afgeschermd tegen de warmte en de slaap wil niet goed komen, het zweet echter wel. Dat komt in stroompjes uit de poriën gekropen. Het lijken wel 1000 kleine bronnetjes. Om zeven uur zijn we al in de weer om onze rugzak in te pakken, om half acht zitten we aan de ontbijttafel en om vijf na acht staan we op straat. De ochtend is koel, de weg is stijgend en de benen nog moe, vooral die van Mieke. Maar het uitzicht is weerom schitterend, tot we voor de rest van de morgen het bos intrekken. Veel last van wilde dieren hebben we niet: de slakken vallen ons niet aan en de reetjes zijn zelfs bang van ons.
In Montmort-Lucy vinden we een klein stukje paradijs in de schaduw. Meer moet dat niet zijn om een uurtje te verpozen. Maar eens we opnieuw de weg opgaan, is deze recht, warm, saai en zonder schaduw. Mieke wil een test met de paraplu's en na een beetje bijstellen en opnieuw vastmaken hebben we elk ons mobiel privé-schaduwplekje boven het hoofd. Toch moeten onze hoofden er roodgloeiend hebben uitgezien toen we bij het gastgezin aankwamen. De allereerste vraag van onze gastvrouw was immers of we een glas fris water wilden!
 |
| Een stijgende start met lome benen, maar het landschap maakt één en ander goed. |
 |
| Nood aan rust na 15 kilometer bos |
 |
| Parapluutje, parasolletje, deze zijn hoe dan ook voor het zonnetje. |
 |
| Ik heb al op minder comfortabele plekken aan de blog gewerkt. |
2 opmerkingen:
Hallo,
Zalig is het om dagelijks regelmatig de computer aan te klikken om te zien of er weer wat nieuws is van onze pelgrims. Ik kijk er telkens naar uit om jullie aangename verslagen te lezen. Daaruit blijkt dat tot nu toe alles vlot verloopt en jullie volop genieten van jullie wandeltrip. Ik hoop dat het zo mag verdergaan en we nog veel plezier beleven aan het lezen van jullie stapverhalen en dat jullie op jullie tochten nog heel veel mensen mogen tegenkomen die jullie de nodige kracht en moed geven om door te gaan.
Liefs.
Beste neef en nicht,
Jullie zaaaaaaaaalige vertellementen worden hier zo goed als dagelijks gelezen! We zijn telkens ook benieuwd naar de prachtige en soms heel leuke foto's! Gemakkelijk voor ons, maar waarschijnlijk niet altijd voor jullie.....
We duimen verder!!!!!
Bart en Lieve
Een reactie posten