Deze dag bestaat uit twee delen. Een deel met veel saaie lange kilometers en een deel met wat minder kilometers, maar pareltjes langs de weg. Een deel met weinig foto's en een deel met veel foto's. Een deel met een pijnlijke voet voor Mieke en een deel met vleugels onder de schoenen. Een deel waarin niet veel wordt gezegd en en deel waarin we honderduit babbelen. Een deel dat zo snel mogelijk voorbij mocht zijn en een deel dat eindeloos mag blijven voordurend. Kortom: een voormiddag die we zo vlug mogelijk willen vergeten en een namiddag die in onze mentale annalen zal blijven voortleven.
Ik vertel enkel over het eerste deel dat we vroeg uit de veren zijn deze morgen. Ik ga in het pikdonker naar de bakker -we wisten van gisteren dat hij al om zes uur opent- en om zeven uur trekken we de deur van de refuge achter ons dicht. Tegen de middag, na 24 kilometer (saai, zonder veel foto's, Mieke met een pijnlijke linkervoet, zwijgend en blik op oneindig) komen we in Cabane, waar we van de asfaltweg afdraaien, de eerste wijngaarden sinds de Bourgognestreek tegemoet. Naast bramen, druiven en peren kunnen we ook wat vijgen plukken. We passeren heerlijke landschappen, magistrale uitzichten, een prachtige eenzame molen op een hoogte, enkele borden, kunstwerkjes van de lokale bevolking eigenlijk, bedoeld voor passerende pelgrims. Er lijkt meer en meer een soort onrechtstreekse interactie te zijn van de mensen langs het pad en de mensen op het pad. Alsof die eerste groep op de achtergrond staat te applaudisseren voor al wie gepakt en gezakt voorbijtrekt. We kunnen het appreciëren en krijgen erdoor als het ware een stimulans om nog dieper in de pelgrimshuid te kruipen. Het stappen met een doel, om op één of andere manier iets terug te doen, dankbaarheid te tonen voor wie ons verder de goeie richting uitstuurt. Dat zijn honderden bekenden van het thuisfront maar ook meer en meer duizenden onbekenden van langs de weg.
Mens, wat kan de wereld mooi zijn!
Maar soms ook hard. We zijn vanavond gelogeerd in een pelgrimsrefuge die ook dient als huis voor opvang van daklozen van het stadje Sainte-Foy-la-Grande. Nu is hier momenteel niemand anders dan wij twee, maar we zien hoe iemand hier terecht kan als hij/zij geen andere mogelijkheid meer heeft. 't Is triestig. Het armtierigste logement dat we al hadden. Maar morgen zijn wij hier weg en slapen we misschien wel (weer) in een kasteel!
 |
| We ervaren meer en meer interactie tussen de mensen langs de weg en de mensen op de weg. |
 |
| Naar boven gaan is lastig, maar boven zijn is dikwijls grandioos. |
 |
| Een molen op een heuveltop is hier een schattige molen op een schilderachtige heuveltop. |
 |
| Pootje baden in de Dordogne: daarna nog het water over en deze lange etappe zit erop. |
es naar de overkant van het water
1 opmerking:
Geheim bericht – STOP – aan Pieter en Mieke – STOP – Belangrijke boodschap – STOP – op te halen – STOP – in Camping du Gave – STOP – Chemin du camping – STOP – 64390 Sauveterre de Béarn – Graag op blog – STOP – laten weten – STOP – wanneer jullie daar – STOP – zo ongeveer – STOP – zouden passeren – STOP – Aanmelden bij onthaal – STOP – en geheime boodschap ophalen – STOP op naam van – STOP – Mieke en Pieter – STOP
Een reactie posten