Onder pelgrims.

We zitten te wachten op ons dessert in een klein restaurantje in Limoges "Chez la Germaine". Een beetje pompaf van de kilometers die achter ons liggen. Het waren er een beetje meer dan verwacht, want deze pelgrim wou willens nillens het 'wow-effect' van de kathedraal aan de overkant van het water. Maar de andere pelgrim, die zo goed is om te delen in het avontuur, is het ermee eens: het zicht is majestueus. De tien procent extra, zijnde drie kilometer, zijn het waard. En nu volgt natuurlijk de vraag, of ik zou geen echte leerkracht zijn: hoeveel kilometertjes hebben we in de benen?
De eerste kilometers van de dag ontrollen zich bij het mysterieuze licht van een frisse morgen: een licht versluierde zon tussen de heuvelruggen en een dik wolkenpak vlak boven. We volgen in hoofdzaak het traject van de autosnelweg, met enkele kronkels door bos en hei. Zo gebeurt het dat het hoogterecord van gisteren al sneuvelt, we gaan er nog vijf meter boven!
We ontmoeten vandaag voor het eerst een fietsende pelgrim, hij stopt plots naast ons en begint zijn verhaal te vertellen. Wou in april te voet starten, maar kreeg toen te horen dat zijn kanker terug aan een opmars begonnen was... Hmmm, komt me ergens bekend voor. Ik hou mezelf wat op de vlakte, vooral als ik hoor dat hij deze avond ook de nacht doorbrengt bij de zusters Franciskanessen in Limoges. Dan zal er tijd zijn om te vertellen. Denk ik althans. Want het is nu intussen acht uur en ik heb hem maar vluchtig gezien. Morgen is hij weer weg. Het valt toch op dat mensen die alleen op pad zijn veel meer geneigd zijn om contact te zoeken met medepelgrims. Wij slapen op een kamer met André uit Luik, die we al ontmoetten in onze etappe naar Neuville-Pailloux, vorig vrijdag.
Morgen tijd voor wat rust. We kunnen niet bij de zusters blijven, want hun bedden zijn morgen allemaal bezet. Hotelletje dan maar, zeker?
Ik kan deze blog vanavond niet posten. De pre-paid SIM-kaart voor 3G-internet doet het niet meer, de geldigheidsduur zal verstreken zijn... Soit, tot morgen dan!

Een niet bijster goed geslaagde weergave van de mistige mystieke morgen.

Zelfs de paddestoelen in het vochtige bos kunnen ons bekoren.

Recept tegen verhitte voeten: men neme een bergbeekje en laat het over de te warme stappers stromen.

Geef toe: dit zicht is drie kilometer omweg waard.