Ik wil ook graag eens van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die een mail stuurden met woorden van bewondering, aanmoediging, lof of wat dan ook (de reacties waren altijd uitermate positief!). Ik heb er nog geen beantwoord en schaam me daar een beetje voor, maar het waren er echt heel veel en deze mens is de laatste dagen heel erg moe - pijn en slaap gaan nu eenmaal niet samen. Ik maak een uitzondering voor de leerlingen van het tweede jaar aan wie ik een berichtje schreef in Compostella zelf, maar dat ik door technische problemen niet kon versturen (stomme tablet!). Ik doe dat nu binnen de vijf minuten!
Ik sluit de blog voorlopig zeker niet af. Ik zou heel graag nog een soort 'nabeschouwing' neerpennen. Want, hoe eigenaardig, ongewoon, onvoorzien of onbedoeld het einde van ons avontuur ook is (ik wil het woord 'negatief' hier niet gebruiken), op zijn geheel was het een ervaring waar we enorm van genoten hebben, waar we schitterende ervaringen rijker door geworden zijn, waar we elkaar beter hebben leren kennen, waar we nog jaren van kunnen nagenieten, over gaan vertellen en die we zullen blijven herbeleven. Het wordt één van de milestones in ons leven, net als ons huwelijk, de geboorte van de kinderen en kleinkinderen, ...
En of we terug thuis zijn ... kleine Louise is al direct in de weer om te helpen met de herfstwerkzaamheden! |
3 opmerkingen:
Nog maar net thuis en al aan het werk ....
Rustig aan Pieter en Mieke want rust hebben jullie nu wel verdiend... en geniet maar eventjes met jullie familie.
Francis
ik denk maar,altijd als ik zachtjes ween:er is een zee;daar stromen alle tranen heen,en door mijn raam zie ik een regenboog:"weer veel verdriet vandaag",de zee staat hoog.En de tranen die ik lach om mijn pleziertjes,biggelen door het land in dartele riviertjes,en door mijn raam zie ik de regenboog en denk:"veel plezier vandaag"zo op het oog...
welcome back :-) kus miek en snir
Een reactie posten