Geen loodjes maar bommetjes

De laatste loodjes zijn geen loodjes. Het zijn energiebommetjes die ons vleugels geven en van de laatste dagen onder eigen dak een inwendig feest maken. Mensen sturen kaartjes, wensen ons een behouden reis, geven intenties mee of gewoon een stevige knuffel. We lopen nogal in de kijker, wat een dubbel gevoel geeft: aan de ene kant een zekere voldoening vanwege de appreciatie, maar anderzijds ook veel drukte en het gevoel dat je gelijk hoe tekortschiet in dankbaarheid. We hebben geen keus en moeten het over ons laten komen, maar het is zeker niet met tegenzin!
Vrijdag was er kampeerweekend bij broer Bart in Wevelgem. We zijn er te voet en in ‘vol ornaat’ naartoe getrokken. Een gezellige boel aldaar, waar Capelles en Heytens toch iets beter vertegenwoordigd waren dan Hanssens (niettegenstaande dat we een numeriek overwicht en een thuisvoordeel hebben!). Soit: het was er een gezellige boel en een geslaagde manier om alles nog een laatste keer uit te testen. Inclusief een tent opzetten en afbreken bij regenweer en er een regennachtje in doorbrengen. Droog weliswaar. Kenmerkend en bemoedigend aan dit exploot was de ontmoeting met een jongeman in Lauwe die ons voorbij zag stappen, onze schelp herkende en vroeg wat de plannen waren. Na een korte uitleg hadden we al meteen onze eerste uitnodiging op zak voor een gratis overnachting en een gezellig avondmaal met uitwisseling van ervaringen. De jongeman in kwestie had de tocht al met de fiets gemaakt en was vol vuur om erover te vertellen. Jammer dat het niet meer in ons schema kon passen, maar wel bemoedigend om te zien hoe deuren open gaan met een simpele schelp.

Een ingetogen momentje: de pelgrimszegen.

Zaterdagavond was er een ingetogen moment. In de avondmis zingen we mee met JoPa in de vakantieviering en op het einde ervan krijgen we de pelgrimszegen van priester Michel en ook de eerste stempels in ons pelgrimsboekje. Het doet een beetje onwennig aan, want dit hadden we eigenlijk allemaal niet ingecalculeerd. We hadden ons voorgesteld dat we onze laatste dagen op het gemak zouden doorbrengen en om dan dinsdagmorgen in alle rust te vertrekken. Maar veel mensen vragen ons wanneer we precies vertrekken en beloven ons te komen uitzwaaien. Ook goed, en met veel graagte, maar het hoeft niet. We zullen gelijk hoe op onszelf zijn aangewezen gedurende de komende maanden. De drukte laten we achter ons, maar ook de luxe van onze woonmachines. De volgende blogpost zou moeten komen van ‘ergens onderweg’. Dinsdag wellicht niet, want dan zijn we nog niet eens in Doornik en moeten we ons behelpen met onze tent in het plaatsje Esquelmes. Enfin, je merkt het wel.
Praktisch nog dit: gisteren is gebleken dat mensen die zich ingeschreven hebben om deze berichtjes op mail te ontvangen, daar op reageren door gewoon de mail te beantwoorden. Op die manier bereikt dat antwoord ons NIET. Wil je reageren, doe dat dan best op pieter.hanssens@telenet.be of op mie.nottebaere@telenet.be . Waarvoor dank!

We wensen elk die dit leest een heerlijk ontspannende vakantie. Nu, binnen een week of binnen een maand. Geniet ervan! Dat zullen wij zekerlijk ook doen.