Even kort

Ik sta vele dagen achter, met alles. De hoofdschuldige in deze ben ik zelf niet, noch Mieke noch om het even wie anders. Alleen die 'vorte' chemo - vergeef me de bewoording. Vijf en een halve dag lang hield ze me vast, zwervend als een zombie, zwijgzaam als een graf en blind als een lijk. Ik moet er meer over vertellen, maar moet oppassen met schermgebruik, veel te wit voor mijn kijkertjes. En bijgevolg pijnlijk. 'k Wou nu alleen maar even zeggen dat ik er nog ben, zij het in een wat schielijker staat dan tevoren. Ik moet nog een mooi verhaal vertellen ook, over wat me vrijdag overkomen is. 'k Was al begonnen op zaterdag, maar toen lukte het niet meer. Ik hou het dus in petto....