Met z'n allen voor Banteay Mean Chey

Op donderdag 23 januari krijg ik een telefoontje van Chay. Hij heeft bezoek uit Cambodja: de vice minister van onderwijs, jeugd en sport. Het bezoek was gepland voor een andere datum, maar is omwille van interne keuken langs ginder verplaatst. Chay vraagt of het mogelijk is om een bezoek te brengen aan de school, samen met zijn hoog bezoek. De vrijdag (de dag erop dus) of de maandag zou goed uitkomen, want op dinsdag vertrekt hij weeral. Ikke vlug wat overleg met school en op vrijdagnamiddag zitten we samen in het bureau van de directeur om wat te keuvelen over het belang van onderwijs is een samenleving en om er een 'Memorandum of Understanding' te ondertekenen waarin bepaald wordt dat het Don Boscocollege en het Ministerie van onderwijs in Cambodja geprivilegieerde partners zijn en dat ze ernaar zullen streven om contacten te onderhouden en culturele uitwisseling te promoten.

Even poseren bij het ondertekenen van het Memorandum of Understanding: Chay staat naast mij, Minister Touch Visalsok zit voor Chay. Vooraan zit ook directeur Tuur Ottevaere van het Don Boscocollege.

Waarom ik dit allemaal vertel? Moet er zo nodig, naast Compostella en bobbel nog een derde verhaallijn in deze blog? Waar gaat dit naartoe?
Het is al een hele poos dat een aantal mensen me vragen of ze iets kunnen doen in verband met mijn ziekte. Of ze eventueel een onderzoeksprogramma kunnen steunen die met de ziekte te maken heeft. Tot nu toe heb ik altijd negatief moeten antwoorden op zo'n vragen. Er is helemaal geen gericht onderzoek, het aantal gevallen is zo klein dat dit niet mogelijk is. Tenminste als je mijn specifiek geval bekijkt: neuro-endocrien carcinoom van de pancreas (ook NET3 van de pancreas genoemd). De 'ruime' groep is NET (neuro-endocriene tumoren) en daarvoor hebben ze in Nederland dat fonds gestart. Opbrengst na zes maanden: zo'n 35.000 euro. Ze hebben er een kleine honderdduizend nodig om het onderzoek alleen nog maar in gang te kunnen zetten maar ze zijn hoopvol. Ik heb sterk het gevoel dat het een beetje een maat voor niks is als er geen universiteit of overheidsinstantie positief wil meewerken.
Ik vraag me dan ook af of al dat geld niet voor een veel beter doel gebruikt kan worden... Zo kom ik naadloos bij het project van Chay. Immers: met datzelfde geld kan hij een school oprichten; Dat betekent dat jaarlijks een paar honderd kinderen op een betere toekomst kunnen rekenen. We hebben er de mond van vol dat ons land overvol raakt door de instroom van economische vluchtelingen... terwijl het zo voor de hand ligt dat de mensen veel liever in hun eigen land zouden blijven ... als ze er maar een toekomst zouden hebben. In de weken voor onze tocht naar Compostella speelden we al met de gedachte om die pelgrimage te laten sponsoren te voordele van het project van Chay, maar dat was toen te kortbij (zie ook blogbericht van 19 juni)
We naderen de vastentijd ... inkeer en bezinning ... wat uitsparen ten voordele van de armen ... een centje voor wie het minder breed hebben .... Broederlijk Delen en zo. Wij trekken  volledig de kaart van het project van Chay en vragen aan alle mensen die dat willen om daarin te helpen. Het kan op twee manieren: ofwel stort je een bedrag op het rekening nummer van vzw Banteay Mean Chey IBAN BE49 2850 4250 9671 (fiscaal aftrekbaar vanaf €40) met vermelding 'project Pieter-Mieke'. Ofwel 'sponsor' je onze solidariteitswandeling met de school op 12 maart voor een door jezelf te bepalen bedrag. Ook de school staat weer een deel van de opbrengst van haar solidariteitsactie af aan het project. Enig probleem voor mij: op 12 maart ben ik geacht in het ziekenhuis te liggen ... Wedden dat daar een mouw aan te passen valt?