Vers, verser en versst

Wie vorig stukje over mijn verse-groenten-en-fruit-dieet gelezen heeft zal misschien wel eens in zijn haar geschart hebben met de bedenking dat het wellicht veel moeite kost om al die verse groenten en fruit bij elkaar te krijgen, elke dag opnieuw. Het antwoord is: ja! Het is niet helemaal onbekend dat ik het tuinieren een beetje in het bloed heb, maar we zijn godjandorie april hé. In een jaar met een tergend lange winter dan nog. Nu staan enkel nog een verdwaalde preistengel en een vergeten wortel in de tuin. De rest is aarde, gras, muurkruid, hoopjes kippenmest en achtergebleven herfstbladeren. In de winkel vind je van alles, maar tegen woekerprijzen en bovendien heel dikwijls behandeld met pesticiden of andere kankermaatjes. Maar toch mag ik niet klagen: ajuinen, aardappelen en sjalotten liggen voor het rapen in de kelder. Er zit nog een voorraadje kool, wortelen, andijvie, princessenboontjes en hopen soep in de diepvries. Twee problemen: de hopen soep zijn klaargemaakt met bouillonblokjes en die zijn taboe vanwege de vele industriële additieven en ten tweede: de tomatenpuree is op. Door de sappige zomer vorig jaar hebben de tomaten  het niet lang volgehouden en was er dus ook geen grote oogst.

Tot daar mijn tuinheroïek. Eergisteren brachten we een bezoekje aan de diëtiste. Ik had enkele verpakkingen bij van voedingsmiddelen die ik als ‘clean’ beschouw: bio-tomatenpuree, haringfileetjes op azijn en multigranen-ontbijtvlokken. Alleen de haringfilets doorstonden  de  test. De tomatenpuree is te rood (en is dus behandeld omwille van die kleur) en de ontbijtvlokken zijn van Kellogs en die firma zit tot aan haar nek in de rechtzaken omdat er additieven die niet op de ingrediëntenlijst staan, gevonden worden in de producten. Weg tomatensoep. Weg spaghetti bolognaise. Weg lasagne, ratatouille en tomatensaus met champignons.  Bovendien:  wat moet ik nu nog eten bij een boterham ’s avonds, als charcuterie, kaas en vlees-/vissalades wegvallen? Het is een andere prangende vraag die ik aan mijn strenge diëtiste voorleg. “Awel, wittebonenpasta hé! Lekker hoor!” – zegt ze. Je kookt een kilo witte bonen, je stooft een halve kilo ajuinen bruin met een teentje of vijf-zes knoflook en mixt alles door elkaar. “Hmmm,” denk ik, “als dat maar niet voor teveel geurhinder zorgt in Huize Hanssens…”
Toch is er iets opmerkelijks in dit verhaal: vorige week had ik mijn moeder aan de lijn en die vertelde me dat ze nog een hele hoop witte boontjes van eigen oogst hebben liggen!  En de week daarvoor stelde schoonmama voor om een paar doosjes tomatenpuree uit haar diepvries mee te nemen... Van eigen oogst uiteraard! Die moeders toch hé, die weten soms dingen zonder dat ze weten dat ze ze weten!

Gisteren was het precies vier weken geleden dat ik nog in een ziekenhuisbed lag. Da’s de langste periode sedert een maand of vier. De chemo lijkt weg te sijpelen uit mijn binnenste. Licht kan mij niet veel meer deren, mijn stem kan al eens een uurtje zangstonde verdragen en de maag laat al eens een extra aardappeltje binnen. Alleen komt de vermoeidheid soms nog spelbrekertje spelen. We volharden in het idee dat we begin juli vertrekken op onze ultieme tocht, ook zonder dat de dokter daar geloof aan hecht. In dat verband zijn we vrijdag naar ‘België’s grootste kampeerwinkel’ geweest, in Lochristi, en hebben onszelf daar elk een paar ‘professionele’ stapschoenen cadeau gedaan. Maandag was dan onze eerste wandeldag-ter-voorbereiding-van. Een leuke wandeling van 9 km in en rond Rekkem met twee uitschieters: de tegenwind was niet te doen en midden de velden stootten we plots op een pijltje dat naar Compostella voert… 

Even de muts af voor de foto en dan verder naar ... ????