Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

vrijdag 12 april 2013

't Is stil waar het niet en waait



Het is al een poosje stil op deze blog, maar niemand hoeft daar één of andere reden voor te zoeken. Ik ben niet geveld door mijn ziekte, ik ben niet op vakantie  en ik ben ook niet uitverteld. Hoewel, dat laatste aardig dicht in de buurt komt: nu ik geen chemobeurten meer krijg, begint alles weer zijn gangetje te gaan: het vergif loopt stilletjes weg uit mijn lijf, de lichtgevoeligheid en andere ongemakken lopen terug, mijn haar begint sinds gisteren , terug uit te lopen, kortom: alles loopt gesmeerd. Alhoewel ik niet te hard van stapel mag lopen, want de boosdoener is er nog steeds en tikt mij af en toe nog eens op de vingers als ik teveel hooi op de vork durf nemen. Toch voelt het aan alsof alles weer bijna normaal is en dat ik weer kan overgaan tot de orde van de dag. De stilte waarover sprake betekent dus ook wel gebrek aan nieuws met nieuwswaarde…
Van de andere kant, de oorspronkelijke bedoeling van dit hele blog-gedoe komt weer wat op het voorplan.  We doen dus alsof we op 9 juli de deur achter ons dichttrekken voor een uitje naar Santiago. Santiago door beginners, weet je wel! Enkele dagen geleden werden de bestelde boekjes met de reisbeschrijving bezorgd. Dat doet dromen, maar maakt tegelijk alles meteen nog een stuk concreter. Ik heb er niet beter op gevonden dan een poging te doen om de ganse route vanuit de boekjes naar de computer te vertalen, om dan naar de GPS over te laden. Een monnikenwerk, maar zowel tijd, enthousiasme als interesse zijn in ruime mate beschikbaar. Momenteel reikt mijn virtuele reis bijna tot in Bourges, dat ligt reeds op de ‘Via Lemovicensis’ ofte ‘De weg langs Limoges’. Mijn linkerarm vindt de computersessies soms te lang en dan laat ik hem even uit. Sedert een week gaan immers ook dagelijks een tweetal uurtjes naar het aanleggen van de moestuin, maar dan heb ik het wel gehad. Sla, tomaten, prei, patatjes enz… voor het geval het enthousiasme groter dan de fysische capaciteit blijkt te zijn en een zekere dokter onze pelgrimage wijzigt in een driewekelijkse pendelbeweging tussen huis en kliniek. Maar dat is uiteraard geheel en al hypothetisch. Alleen de groentjes zij echt!
De eerste 29 etappes zijn gedigitaliseerd en de schelpen liggen klaar.

Geen opmerkingen: