Blijven slikken...

Zondag 17 februari. De week van de derde chemokuur is voorbij en daarmee ook de eerste nevenwerkingen (hopelijk blijf het hierbij) die de derde portie scheikunde met zich mee bracht. Pieters driedaags ziekenhuisverblijf betekent voor mij drie dagen heen en weer rijden van ziekenhuis naar werk, van werk naar huis en van huis naar ziekenhuis. Veel tijd of zin voor iets anders schiet er niet over op zo’n dagen. Van koken komt dan niet veel in huis en dus komen de diepvriesmaaltijden (meestal door Pieter zelf klaar gemaakt in betere tijden) goed van pas.
Eergisteren was het toch even spannend toen Pieter wakker werd met koorts. Rekening houdende met het feit dat Jolien al de ganse week loopt te hoesten vanwege één of andere infectie op de luchtwegen, vond onze huisarts het beter de specialist te raadplegen. Ik dus van het werk terug naar huis en van huis met Pieter weer naar het ziekenhuis. Na een onderzoekje van keel, longen en buik kon de dokter ons geruststellen. Voor de veiligheid toch maar weer een kuur antibioticum. Onze keukenkast begint zo stilaan op een apotheek te lijken: pijnstillers, hoestsiroop, neusspray, vitaminen, antibiotica en de bijhorende darmfermenten, bloeddrukverhogers, slaappillen, bètablokkers…  nee nee… niet allemaal voor Pieter. Jolien heeft er ook haar aandeel in.

Pieters pillenpakket

Die avond werd het mij even te veel toen ik Jolien weer uitgeteld in de zetel zag liggen. Pieter had geen zin in eten en Jolien ook al niet. Nog een warme maaltijd bereiden voor mij alleen zag ik niet zitten. Eén telefoontje … ik kon aanschuiven bij mijn ouders voor een overheerlijk Vlaams konijntje op grootmoeders wijze, met appelmoes en gestoofde peren. In gezelschap van mijn zus en haar gezellige bende kon ik even alle zorgen vergeten. Toen Hanne, mijn nichtje, mij een taxiritje naar huis aanbood, was mijn batterij weer helemaal opgeladen. Dankjewel oma, opa, Hanne en de ganse bende.
Ondertussen gaat ons leven zoveel mogelijk z’n gewone gang. en zit de ziekte ergens op de achtergrond. Soms kunnen we er niet naast kijken en dan moeten we er ook rekening mee houden.
Pieter houdt zich sterk en zijn positieve ingesteldheid helpt hem om door te zetten. “A spoonful of sugar helps the medicine go down.” zingt Marie Poppins. Maar het slikken blijft!