Een tweede rondje chemo

'Tijd kopen', hmmm, dat was wat we gingen doen. Maar na wat we vandaag te horen kregen, heb ik toch het gevoel dat je tijd niet alleen kan 'kopen', maar dat je die ook kan 'verdienen'. Het gaat als volgt:
Deze morgen om 10 u heb ik een afspraak voor een zoveelste CT-scan, want die kan nauwkeurig laten zien hoe bobbel hier binnenin zich gedraagt. Een uur na het onderzoek zijn we bij de specialist om te horen dat het gezwel een beetje groter geworden is, alsook enkele van de metastasen (uitzaaiingen) in de buikholte. Eéntje ervan ligt helemaal tegen mijn wervelkolom, wat meteen de pijn in de rug verklaart. Toch voegt hij er onmiddellijk aan toe dat ze in het team eigenlijk verwacht hadden dat de kanker na een jaar al veel groter zou geweest zijn, gezien zijn agressieve karakter. Veel andere gevallen om mee te vergelijken zijn er niet, maar een NET-graad 3, overwoekert in een jaar tijd meestal de buikholte en vormt een heel serieus obstakel voor het leven zelf...
Een duidelijke verklaring voor die onverwacht trage groei zal er niet komen, maar wij durven toch te denken in de richting van het diëeet dat ik gevolgd heb en van de wandeling die we gemaakt hebben.
In elk geval lijkt het erop dat we toegekomen zijn aan een tweede rondje chemotherapie om de groei van bobbel nogmaals te beknotten. Dit keer denken we een extra wapen achter de hand te hebben, en dat hebben we te danken aan Stephan. Stephan is de stand-in van Mao.
Haha, ik spreek in mysteries ... Voor mensen met een fenomenaal geheugen: Mao kwam niet opdagen in L'Esprit du Chemin in Saint-Jean-pied-de-Port -klik hier voor het berichtje daaromtrent- en het bed werd ingenomen door Stephan dus. Hij is een Franse man die in Engeland woont. Toen hij hoorde van mijn kanker, verwees hij naar een documentaire van ARTE op YouTube -hier klikken nu- waar beweerd wordt dat kanker ook te bestrijden valt met een regime van vasten. Jawel vasten, zoals in '40-dagentijd' of in 'hongerstaking'. Niet eten dus. Te lang om uit te leggen, kijk maar even naar de documentaire als je een klein uurtje de tijd hebt -je kan ook hier klikken of hieronder op het filmpje.
Maar ik ben er evengoed van overtuigd dat de positieve energie die voortgekomen is uit de steun, het bidden, de mails, kaartjes, brieven, telefoontjes enz... een even krachtig wapen is (geweest). Vandaag mocht ik -alweer- zo'n boost van steun oppikken. Saskia kwam hier plots binnenvallen met twee grote fotocollages waarop te zien was hoe een pak leerlingen van de huidige tweedes onder impuls van collega's Sabrine en Stijn hier zomaar eventjes onze tuin zijn komen opruimen, vlak voor onze thuiskomst van Santiago. Als dat geen super-de-luxe leuke verassing is. Britt, Andrea, Eleonoor, Margo, Marthe, Katarina, Matiz, Ann-Sofie, Eline, Pieter, Carolijn en uiteraard Sabrine en Stijn: jullie hebben er geen idee van welke mooie stimulans jullie geleverd hebben.
Op 21 oktober mag ik dan voor drie dagen op vakantie naar de Kennedylaan in Kortrijk. Samen met de oncologisch verpleegster hebben we gezocht naar een parcours waarbij ik in eerste instantie de geboorte van ons tweede kleinkindje (voorzien voor 20 december) niet vanuit het ziekenhuis zal moeten meemaken en in tweede instantie een parcours waarbij ik op 9 november naar het congres van NET-kanker in Nederland kan gaan. Toch mooi dat men daar allemaal rekening wil mee houden, nietwaar? De laatste driedaagse zou dan op 2 januari moeten starten, da's exact een jaar nadat ik de allereerste behandeling kreeg. Een andere 'toevalligheid': normaal gezien zouden we op 21 oktober te voet Santiago binnentrekken. Mooi niet dus. Toch voel ik mij niet neerslachtig of boos of onrechtvaardig behandeld. Het is wat het is en het leven heeft mij al zoveel gegeven, dat het onmogelijk is om daar ook maar een klein deel van weg te nemen!

Uit deze documentaire blijkt dat enkele dagen tot enkele weken geen voedsel innemen een zeer gunstig effect kan hebben bij de behandeling van kanker. De dokter leek echter niet overtuigd, maar raadt enkele dagen vasten voor de start van elke chemotherapie-beurt niet af.

Leerlingen die hun woensdagnamiddag in de tuin van hun leerkracht komen werken ... je ziet het niet dikwijls, maar het bestaat! Wat een verassing zeg!

Ze vonden het nog leuk ook, zo te zien! Niet op de foto, maar toch van de partij: Pieter, Eline, Ann-Sofie en Eleonoor.