Ierse geschiedenis en Spaanse geografie

Misschien komt er wat sleet op de dagdagelijkse routine van opstaan, een deftig ontbijt proberen te vinden, stappen stappen pauze stappen stappen, een overnachtingsplaats zoeken, eten en de dag verder opvullen met wassen, bloggen, mailen, stadsverkenning en dies meer. Misschien lijken de dagen iets te veel op elkaar en moeten we één en ander eens anders aanpakken, al was het maar om nadien iets te kunnen zeggen in de zin van "Ah, dat was de dag toen we puntje puntje puntje." Toch zijn er vandaag natuurlijk dingen geweest: zo zijn we Inge uit Bertem weer tegen het lijf gelopen en hebben we Andreas gezien...
Maar even beginnen bij het begin. Dat is gisteren, toen we na de plichtplegingen van inchecken, wassen, bloggen, eten enz.... nog even het plaatsje Navarrete verkennen en het zot in de kop krijgen om de heuveltop er achter op te klimmen in de brandende zon. Met de reeds half verwachte beloning van alweer een ongeëvenaard uitzicht. Ditmaal volledig rondomrond, je staat op een heuveltop in het midden van een bekken van 50 kilometer doormeter en daar rond zie je overal de bergen. Aan de oostelijke kant de vallei van de Rio Ebro, maar het zou evengoed de Colorado in Arizona kunnen zijn, het ziet er echt uit als Grand Canyon.
We brengen de nacht door in een tweepersoonskamer van een private Albergue. 's Avonds hebben we nog een aangenaam gesprek, met Patrick (zeg 'Pettrwik'), een Ier (of wat dacht je?) met pijnlijke voeten. De man vertelt ons de halve geschiedenis van zijn eiland met details, namen, jaartallen en anecdotes incluis. Ik had maar niet moeten zeggen dat België constant onder de voet gelopen werd door Romeinen, Franken, Oostenrijkers, Spanjaarden, Boergondiërs, Fransen, Nederlanders, Duitsers enz... Hij wou aantonen dat zij óók wel een geschedenis hebben. Bovendien zijn Ieren volgens hem geschiedenisfreaks: "Als er in Rome ooit twee Ierse honden tegen elkaar gevochten zouden hebben, dan zouden we dit willen weten. Met namen, data en verloop van de strijd..." His words.
Vanmorgen hebben we de tijd om wakker te worden en rustig te gaan ontbijten. Maar er zijn blijkbaar meer pelgrims in Navarrete dan we dachten, want in het nabijgelegen ontbijtrestaurant we moeten ons tevreden stellen met vier oudbakken minicroissantjes en een stuk aardappelomelet. Gelukkig is er ook een bakker open en daar kopen we vier échte, stevige, goedvullende en verse croissant (die we dan overigens niet helemaal opkrijgen).
Onderweg zien we de wolkenband boven de bergketen in het noorden, de Cordillera Cantabrica. We zien, zoals gezegd, ook Inge terug. Ze heeft net als wij eergisteren in Villamayor de Monjardin bot gevangen bij het zoeken naar een slaapplaats, maar is in plaats van verder te gaan, teruggekeerd met de taxi. Kranige meid, hoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. De Rioja wijnvelden en de zuidelijk gelegen bergketen Sierra del Moncayo domineren deze eerder korte etappe. We kijken uit naar komende zaterdag als we Toon en Katrien en hun twee kadetten ontmoeten. Én het PAG-pakje in handen krijgen! Én twee speciale hesjes, waarover ik nu nog niks kan zeggen...
¡Hasta luego!

Dit zijn geen twee aan elkaar gekleefde foto's, maar een zicht op de Rioja-wijnvelden met daar achter de ingesneden vallei van de Rio Ebro.

We hebben geen ervaring, maar vermoeden dat de oogst rijk zal zijn. Maar waarom gooit men zoveel trossen zomaar op de grond? Wie kan het ons zeggen?

Een leuke verassing onderweg: een rustplaats met water- en zelfs elektriciteitsvoorziening.

Het retabel van de kerk in Navarrete is met voorsprong het indrukwekkendste dat we tot nu toe zagen.